บัญชาชีวิต

โดยเริ่มโครงการกวีน้อยเมืองคอน ตั้งแต่ปี ๔๔ แต่ปี ๕๐ แต๋วก็ไปก่อน 
แล้วเพื่อน ๆ บอกว่าให้เริ่มเลย ไม่ต้องรอเกษียณ
ก็เลยทำเรื่อยมา 
ถึงปีนี้ มีกวีน้อยไม่น้อย ผ่านสวนขวัญนี้ไปไม่น้อย
ก็เลยนัดชุมนุมเพื่อสานงานกันต่อ

อาจารย์จำรัส เพชรทับ 
บอกว่าในนครเราตอนนี้ มีสามข่ายงานด้านนี้

หนึ่ง วงกวีวรรณกรรม 
ก็สำนักนี้ที่ยืนหยัดและกำลังตั้งมั่นงอกงาม
สอง วงจิตรกรวาดภาพและประติมากรรม 
ทั้งที่มีวิทยาลัยศิลปหัตถกรรมและช่างศิลป์ 
ทำท่าว่ะซบเซาเหงา ๆ
สาม วงศิลปินการละเล่นโนราหนังลุงและอื่น ๆ 
น่าจะเน้นใน “มูลค่า” มากขึ้นกว่า ”คุณค่า” 
ด้วยภาวะจำเป็นของชีวิต

นอกนั้นที่ผมจำได้มี ผอ.สมบูรณ์ คุณหมอรังสิต อ.เลิศชาย พี่ประมวล หมอกิตติ ฯลฯ ที่สลับกันทักทายคนละนิด ๆ หน่อย ๆ

ผมเองนั้น เลือกเดินไปหาแต๋วที่บัวกลางน้ำ
มีกลอนของเกษมติดไว้ว่า 
“เธอเบี่ยงตัวเข้าไป ในดอกไม้นั้น”
แล้วเลือกดูบางดอกไม้ในสวนขวัญ
รายรอบครูจิรวรรณ
พบทั้งเอ็นอ้า พิกุล สายหยุด หมากโย่ง 
โมก พลา และ เรดาร์

ก่อนจะย่องขึ้นไปบนเรือน
ที่เคยมาเกลือกกลิ้งนอนกัน 
ตั้งแต่เป็นหลาจนเป็นพื้นหินขัด
ชวนนึกถึงคืนวันเก่า ๆ 
ยิ่งพบมิตรมากมายหลายเหล่าเข้าด้วย 
ก็เลยได้ใจหลายอย่าง

ขอบคุณและดีใจที่ได้ไปสวนขวัญวันนี้

๑๖ กค.๕๙