บัญชาชีวิต

แม่คงยังจำบรรจง นะแสที่อยู่สงขลาได้นะครับ
เต้ยรู้จักยังไงก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นคนจริงจัง ลูกสาวยังตั้งชื่อให้ว่า "จริงจัง"
ที่สำคัญมั่นคงมากในอุดมการณ์ จบปุ๊บออกไปอยู่กับชาวประมงพื้นบ้านที่จะนะ-นาทับ
เต้ยรู้ข่าวก็อยากคบหา ตามไปหาจนคบหาและคุ้นเคยมาก ๆ
ไปหาดใหญ่-สงขลา ก็แวะไปนอนที่บ้านเสมอ ๆ จนค้นเคยกับพ่อ-แม่ น้องและลูก ๆ
รวมทั้งหมาที่บ้าน
บรรจงมานครเมื่อไหร่ ก็เอาปลาเค็มตัวใหญ่มาให้ทุกที
ปลาที่แม่สั่งตัดแบ่งเอาไปให้พี่ ๆ และติ่งที่บางกอกนั้นและครับ

ตั้งแต่วันแรก จงก็ส่งข่าวว่าจะหาวันขึ้นมา
เมื่อคืนสุดท้าย จงก็มาจนได้ ถ่ายรูปเอาไปลง
แล้วเล่าเรื่อง "แม่กับหมาแล้วก็แหวนที่หาย"
คนเข้าใจว่า "แม่บันจง" จนต้องแก้ข่าวกันวุ่นวาย

แหวนวงไหนหรือครับแม่ ? ไม่เห็นแม่บอกใคร
เรื่องนี้ดูเหมือนบรรจงก็ไม่เคยบอกเต้ย.

ก็เลยบอกไปว่า
" ขอบใจมาไอ้บันจง ไหน ๆ ก็ชื่อว่า "บรร-บัญ" 
งั้นมาเป็นลูกแม่ผมด้วยเลย 
ว่างวันไหน ขอเชิญไปพบพี่ชายนายทุนนิยมสักตั้ง ขานั้น เหล้ายาฯ พร้อม "

๑๘ กย.๕๙