บัญชาชีวิต

ที่ว่า สังขาร คือร่างกาย จิตใจ แลรูปธรรม นามธรรม ทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไป มีแล้วหายไป ได้ไหมครับ ?

ที่ว่า สังขารคือร่างกาย จิตใจ แลรูปธรรม นามธรรม ทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นทุกข์ทนยาก เพราะเกิดขึ้นแล้ว แก่ เจ็บ ตายไป

ที่ว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทั้งที่เป็นสังขาร แลมิใช่สังขาร ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเรา ว่าตัวว่าตนของเรา

ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน ความตายเป็นของยั่งยืน อันเราจะพึงตายโดยแท้
ชีวิตของเรา มีความตาย เป็นที่สุดรอบ
ชีวิตของเรา เป็นของไม่เที่ยง
ความตายของเรา เป็นของเที่ยง
ควรที่จะสังเวช ร่างกายนี้ มิได้ตั้งอยู่นาน
ครั้นปราศจากวิญญาณ อันเขาทิ้งเสียแล้ว
จักนอนทับ ซึ่งแผ่นดิน
ประดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน
หาประโยชน์มิได้.

ซึ่งมีที่มาจากพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ พระสุตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ธรรมบท ๓ จิตตวรรค หมวดว่าด้วยการฝึกจิต ๗ เรื่องพระปูติคัตตติสสเถระ [๔๑] (นิทานบท) ตามคาถาที่ทรงตรัสว่า "ภิกษุ กายของเธอนี้ มีวิญญาณไปปราศแล้ว หาอุปการะมิได้ จักนอนบนแผ่นดิน เหมือนท่อนไม้"

เมื่อเช้าวันที่ ๑๘ หลังจากเตรียมอะไร ๆ เสร็จเพื่อดับธาตุแม่ เต้ยก็เลยชวนพี่ตั้วเรียนรู้บทเรียนของพระพุทธเจ้ากับแม่ กระดูกแม่ขาวงามสะอาดมากครับ แม้จะบางจากการที่ป่วยทั้งด้วยโรคไขกระดูกทำงานมากจนเป็นผังผืดข้างในและเนื้อกระดูกก็กร่อนบางมานานเป็นสิบ ๆ ปี.

๒๐ กย.๕๙