บัญชาชีวิต
- Details
- Written by Super User
- Category: บัญชาชีวิต
- Published: 31 March 2016
- Hits: 1716
หลังมีชีวิตใหม่ เมื่อ ๓๑ ปีที่แล้ว กับพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ที่สวนโมกข์ หนองป่าพง และ นานาชาติ หลังผมจบแพทย์มาทำงานเพียง ๒ ปี ก็พบว่าวิชาความรู้ที่เล่าเรียนมาแสนเหนื่อยยากนั้นยังไม่พอพาตัวให้ "เป็นคนดีมีประโยชน์" อย่างที่มุ่งมาด เพราะคนรอบข้างเขา "ล้วนอีกอย่าง" จึงลองบวชที่วัดใกล้บ้านแล้วขอไปอยู่ที่สวนโมกข์ไชยาที่เคยเวียนแวะไปหลายหนแล้วยังไม่โดน ขอลองเป็นหนสุดท้ายในสายพุทธ ก่อนจะไปแสวงหาศรัทธาอื่น กะว่าจะอยู่ไม่เกิน ๓๐ วัน หากปัญญาไม่มี ขอไปดูที่หนองป่าพง เผื่อพลาด จำได้ว่าบันทึกเมื่อวันครบเดือนไว้ว่า "นั่นซิ เป็นอย่างไรบ้าง ? วัตถุประสงค์ ๓ อย่าง ... อานิสงส์ ๓ ประการ ... เป็นประการใด ?" ได้บันทึกตอบตัวเองไว้ ๖ หน้า วันหลังอาจเอามาให้ได้อ่านกัน แต่วันนี้ ขอบอกแต่เพียงว่าจากวันนั้นถึงวันนี้ผมมีชีวิตแบบใหม่หมด และกำลังเดินบนถนนสายนี้เพื่อที่จะให้ใหม่หมดจดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อวันที่ ๔ มกราคม ๒๕๒๘ คือ ๓๑ ปีก่อน โยมแม่กับโยมน้ายุพา มารับผมกลับไปหาอุปัชฌาย์ที่เมืองนคร รับพรท่านอาจารย์โพธิ์ "คุณก็รู้อยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร เอาไปไตร่ตรองปฏิบัติดู" แถมพรท่านอาจารย์พุทธทาส "หนังสือนี้ (คติธรรมจากอิทัปปัจจยตา) ขอถวายให้เอาไปศึกษา" หลังจากผมกราบท่านอาจารย์อย่างนี้ "จากการที่กระผมได้มาบวช มาศึกษาที่สวนโมกข์กับท่านอาจารย์ กระผมได้หลักพระพุทธศาสนาหลายแง่หลายประการ ซึ่งกระผมจะได้นำไปเป็นหลักในการครองชีวิต และถือปฏิบัติในชีวิตฆราวาสต่อไป ... พร้อมกันนี้ กระผมได้ตั้งปณิธานว่า จะพยายามเดินตามรอยปณิธานทั้ง ๓ ของท่านอาจารย์ ถึงแม้จะอยู่ในเพศฆราวาสก็ตาม" "ขอบใจ ขอบใจ" โดยได้ขอถ่ายภาพกับท่านอาจารย์ในฐานะพ่อแม่ครูบาอาจารย์ กับแม่ทั้งสองของผมเอาไว้ (และถูกแกะออกไปใช้ในหลายงานไม่รู้อยู่ที่ไหนแล้ว ดังที่พิมพ์อยู่ในหนังสือของแม่เล่มนี้) จากนั้งจึงไปกราบพระพุทธองค์ที่พระบรมธาตุไชยา กับวัดแก้ว แล้วเริ่มจาริกรอบประเทศไทย (วันหน้าหากมีจังหวะจะเล่าให้ฟัง) ไปถูกสามล้อเมืองอุบลหาว่าเป็นพระต่างชาติไม่รู้ศีล แล้วถูกเจ้าอาวาสวัดป่านานาชาติไม่รับให้อยู่จำวัด ด้วยเหตุว่าพระฝรั่งรับพระไทยไม่ไหว !!! สุดท้ายท่ามเมตตาด้วยลูกตื๊อของพระไทย ยอมให้อยู่กุฏินอกสุดของวัดหลังรับปากว่าจะเคร่งครัดในข้อวัตร เมื่อวานซืนนี้ได้กราบท่านอีกทีที่สวนโมกข์กรุงเทพ เอาภาพนี้ให้ท่านดู แล้วก็หัวเราะกัน พร้อมคำคำพรของท่าน ว่า "โยมบัญชา ๆ"
