เพื่อแผ่นดินเกิด

โดยเท่าที่ติดตามผ่านหลายเพจ ก็พบว่ามีความเคลื่อนไหวใหม่ ๆ หลายอย่างกำลังเกิดขึ้นทั้งในวลัยลักษณ์ ที่เมืองนคร จนตลอดทั่วทั้งภาคใต้ และอาจจะประเทศไทยก็เป็นได้ ในเรื่องการจัดการภัยพิบัติที่ไม่รู็ว่าเมื่อไรจะจริงจังกันเสียที ประเทศไทยและเมืองนครของเรา

เมื่อต้นเดือนธันวาที่ผ่านมา ตอนน้ำหลากท่วมรอบแรกที่ผมตามไปดูแลพระจาริกธุดงค์บนกรุงชิงแล้วได้พลอยชาววลัยลักษณ์กลับมาโดยถูกพี่ไก่กับครูโรจน์สั่งให้ตามไปคุยด้วยกันลูกหลานนักศึกษาที่กำลังก่อตัวเป็นกลุ่มวลัยลักษณ์อาสานั้น ผมได้นำบทเรียนที่ได้รู้เรื่องเหล่านี้มานำเสนอแบบคร่าว ๆ โดยเห็นว่า "ระดับมหาวิทยาลัย" ไม่น่าจะเพียงตั้งโรงครัวเอาอาหารออกไปแจกจ่าย

จริงอยู่การทำเรื่องนี้ก็จำเป็น ยิ่งมีกองกำลัง นศ.อยู่ด้วยแล้ว ยิ่งดียิ่ง จะเสริมสร้างจิตสำนึกเพื่อผู้คนพร้อมกับการผูกสัมพันธ์กับชุมชนได้ด้วย

วันนั้น ผมเสนอภาพเชิงระบบการจัดการภัยพิบัติให้ครูโรจน์ พี่ไก่ คณะที่ปรึกษาองค์การ นศ.และผู้นำ นศ.วลัยลักษณ์หลายประการ พร้อมกับบอกว่า ที่น่าทำและไม่น่าจะยาก กับจะเป็นประโยชน์ที่สุดคือระบบรายงานโดยเฉพาะว่าด้วยดินฟ้าอากาศและสถานการณ์ข้อมูลต่าง ๆ เพราะในมหาวิทยาลัยน่าจะมีสรรพกำลังอุปกรณ์โปรแกรมพร้อม โดยสิ่งนี้เป็นส่วนสำคัญมาก ๆ ในการประสานจัดการตลอดจนการพิจารณา สั่งการ สนับสนุนช่วยเหลือต่าง ๆ ซึ่งได้รับแจ้งว่าจะนำเสนอต่อที่ประชุมบริหาร จากนั้นก็ทราบว่าเข้าที่ประชุมแล้วแต่เงียบ ๆ กันอยู่ จนเมื่อสองสามวันมานี้ที่ฝนฟ้าทะลักจนน้ำท่วมใหญ่ ได้ข่าวว่าศูนย์บริการวิชาการได้เริ่มขยับเรื่องนี้ มี อ.กฤษณเดชร่วมด้วย โดยมีที่คุณหมอรังสิตเคยทำเมื่อคราวก่อน กับที่คุณชาคริต-สงขลาได้เริ่มทำในคราวนี้เป็นกรณีนำร่อง ในขณะที่ขณะนี้ทั่วทั้งเมืองนครจนตลอดทั้งภาคใต้ก็โกลาหลอลม่านกันไปหมด

กาเริ่มสองสามอย่างของวลัยลักษณ์ ณ ขณะนี้ คือ การตั้งกลุ่มวลัยลักษณ์อาสา การตั้งกองบรรเทาทุกข์ และ การก่อตัวเป็นหน่วยรายงานอากาศ สำหรับผมถือว่าเริ่มได้สวย ตามปณิธานการเป็นประภาคารทางปัญญา เป็นหลักในถิ่น และ เป็นเลิศสู่สากลครับ

ประเดี๋ยวผมต้องไปอยู่โรงพิมพ์เพื่อกำกับการพิมพ์หนังสือเล่มใหม่ แล้วจะทยอยส่งข้อเสนอมานะครับ.

๙ มค.๖๐