เพื่อแผ่นดินเกิด

ที่บ้านเขานา ในอำเภอนาทวี ที่เป็นบ้านสุดท้ายวานนี้
เป็นชุมชนเล็ก ๆ ที่มีประชากรราว ๆ ๓๐๐ คน ในบ้านไม่ถึง ๑๐๐ หลัง เมื่อ ๕ - ๖ ปีที่แล้วเละเทะที่สุดจนกล่าวกันว่าขนาดโครงการของรัฐทั้งหลายก็ส่ายหน้า กองทุนหมู่บ้านฯ ลงมา ก็ "ใช้กันแหม็ด ฉ้อกันฉาด"

ตัว ผญ.ชัยยุทธ นั้นจบมาจาก ม.ทักษิณ ตอนนั้นเป็นรองนายก อบต.ก็เลยลาออกมาสมัครเป็น ผญบ.แล้วพลิกหมู่บ้านด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง เริ่มจากการร "รู้ออม-ปลูกทุกอย่างที่กิน กินทุกอย่างที่ปลูก-ลดรายจ่าย-เพิ่มรายได้-ประหยัด-แบ่งปัน-เหลือขาย-ขยายกลุ่ม" ที่น่าสนใจระดับจับใจผม ถือเป็นนวกรรมประจำถิ่น เช่น

๑) ประเดิมด้วยกองทุนกลางหมู่บ้าน ที่ ผญ.กับ ผช.และทีมงาน ลงขันกันเดือนละ ๕๐๐ บาท แล้วมีสิทธิสวัสดิการต่าง ๆ ลูกบ้านคนละ ๑๐๐ บาท ได้สิทธิ ๕ ปี ตอนนี้ขยายเป็นกองทุนอะรบ้างไม่รู้ แต่กองทุนหมู่บ้านที่เจ๊งเกือบจบ ก็กลับาฟื้นฟู เลิกฉ้อกัน มีสมาชิกเกือบครบลูกบ้าน ฯลฯ กองทุนกลางนี้ ไม่มีปันผลและไม่มีกลุ่มกองทุนย่อย เนื่องจากจะทะเลาะกันอีกได้ บ้านนี้จากกองทุนกลางก็ลงสู่ระดับสงครัวเรือนเลย

๒) การปกครอง ใช้วิธีแบ่งเขตให้ ผช.และทีมช่วยกันดูแล พัฒนา แก้ปัญหาสารพัด ไม่ต้องมาถึง ผญ.ที่เป็นผู้ให้นโยบายแล้วตามไปหนุนเท่านั้น ผมอ่านป้ายชื่อและวิสัยทัศน์ของแต่ละเขตแล้ว ยอดเยี่ยมเลยครับ ที่สำคัญแต่ละเขตจะปลูกพืชเลี้ยงสัตว์แตกต่างกัน เพื่อ "เหลือกินปันกันระหว่างเขต-เหลืออีกจึงค่อยขาย" ทำให้รักและผูกพันกันทั้งหมู่บ้าน

๓) มีบ่อปลาที่เปิดเป็น Fishing Park เป็นวิสาหกิจของหมู่บ้าน ใครจับปลามาได้ มบ.ซื้อใส่บ่อ แล้วเปิดให้นักตกปลามาตกวันละ ๑๒๐ บาท มีกำไรก็ปันใส่กองทุน ตอนนี้มีทุนซื้อที่ขยายกลายเป็นศูนย์เรียนรู้ที่ไม่ธรรมดา

๔) ใครหว่างขา - ไคร้ระหว่างข่า ของบ้านนี้เต็มสองข้างทางถนน ไม่ส่งเสริมการปลูกไม่ดอกไม้ประดับ แต่ปลูกของกินได้เป็นหลัก

นอกนั้นยังมีอะไรอื่นอีกมากมาย ใครสนใจอะไรอ่านเอาเองนะครับ (ประเดี่ยวมีต่อ)

เฉพาะโรงเรียนตาดีกาที่ตั้งของหอประชุมนี้ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน

๑๗ มีค.๖๐