logo_new.jpg

บางบทเรียนอเมริกาที่เคยไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้

SomeLessonLearnedFromAmerica

(20250111_1 เพื่อแผ่นดินเกิด)

กำลังนี้ที่ทั้งโลกกำลังตื่นตะลึงอยู่

กับเหตุไฟไหม้ใหญ่ที่แอลเอ

วานนี้พี่ติ่ง Torroong Jarungidanan

ปุจฉาว่าทำไมรัฐอื่น ๆ ไม่มาร่วมกันมากอย่างที่น่าจะเป็น

ทำให้คิดถึงเมื่อคราวแคทริน่า

แล้วสถาบันวู๊ดโรว์วิลสัน

เชิญผมไปร่วมสัมมนาการจัดการภัยพิบัติโลกที่วอชิงตัน

เพื่อเอาประสบการณ์สึนามิที่อันดามันไปแลกเปลี่ยน

มีไปกันราว ๆ ๒๐ กว่าประเทศ

โดยผมเน้นการทำงานของอาสาสมัคร

และการจัดการตนเองในระดับชุมชนท้องถิ่น

ผ่านบทเรียนสำคัญที่น้ำเค็ม

Maitree Jongkraijug

และเครือข่ายความร่วมมือฟื้นฟูชีวิตชุมชนชาวประมงพื้นบ้าน

หรือ SaveAndamanNeteork-SAN

บรรจง นะแส

จังหวะหนึ่งตัวแทนจาก HomeLandSecurity ของอเมริกา

ที่เป็นกระทรวงหลักในเรื่องเหล่านี้

เข้ามาแลกเปลี่ยนและบอกว่า

อเมริกาต้องเรียนรู้เรื่องนี้ให้มาก

ถึงระดับแก้กฎหมาย ที่แข็งตัวมาก

ถึงขนาดว่าใครจะทำอะไรแทบไม่ได้

ต้องรอระบบและการสั่งการ

รวมทั้งผู้มีหน้าที่เท่านั้นจึงจะทำการอะไรได้

ไม่งั้นผิดกฎหมาย

พอภัยใหญ่มาก ระบบการสั่งการเอาไม่ทัน

แถมองคาพยพที่จัดตั้งไว้ก็ไม่มากพอ

จึงออกมาอย่างที่ออกมาเมื่อคราวนั้น

ครั้งนั้นพวกเรายกคณะไปร่วมเขาล็อบบี้ที่แค๊ปปิตอลฮิลด้วย

แต่ฝ่ายการเมืองไม่ค่อยสนใจ

ก็ไม่รู้ว่าเขาขับเคลื่อนกันได้แค่ไหนแล้ว

แต่ที่เกิดอยู่นี้ เหมือนว่าจะหนักหนายิ่งกว่าครั้งไหน ๆ เข้าไปอีก

ฟังว่านิวยอร์คก็มีไหม้เมื่อคืนที่ย่านบร้องซ์

ขณะที่ทิเบตบนหลังคาโลกก็แผ่นดินไหว

คราวนั้นบอกเขาไปว่า อเมริกาขาดระบบและพื้นที่เชิงอาสาและชุมชน

ไทยเรามีมาก เพราะว่ารัฐเขาทำน้อย

แถมไม่มีตัวบทกฎหมายห้ามไว้

ก็ได้แต่หวังว่า อะไร ๆ จะปรับตัวดีขึ้นและทันการ

ด้วยไม่รู้ว่าวันเวลาข้างหน้า

อะไรจะเกิดขึ้นอีก อย่างไร และขนาดไหน ...

๑๑ มกรา ๖๘ ๐๘๐๘ น

บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร

https://www.facebook.com/photo/?fbid=1710281583200290&set=pcb.1710281746533607

 

 

 

 

 

 

Joomla templates by a4joomla
rtp slot https://www.sidiap.org/rtp-live-slot//