เพื่อแผ่นดินเกิด

หลายคนบอกว่า หากพวกเราได้ไปเห็นที่ภูฟ้า 
...ทุกคนจะมีกำลังใจอีกไม่น้อย
ว่าคนรุ่นนี้ของ "มละบรี" มีศักยภาพสูงมาก
หากเขาไม่ถูกทอดทิ้งและถูกกระทำกันเกินไป

เมื่อผมถามถึงอนาคต เขาคิดอย่างไร
"ก็พยายามทำให้ดี
เพื่อเป็นแบบอย่างให้รุ่นลูกและหลาน
อย่างนี้ต่อไป ไม่ไหว ไม่รอดแน่ ๆ
หากเราสามารถเลิกระบบจ้างแบบเหมาปี
ให้พอได้มีชีวิตอิสระ
รวมทั้ง สามารถปกป้องภัยร้าย
ที่มักกระทำกับผู้หญิง เยาวชน สิ่งเสพติด 
แล้วก็หนี้ ได้ก็พอไหว"

เมื่อถามว่า เมื่อเกิดปัญหา นึกหาใคร ?
"ครู กศน. กับ ครูศูนย์เด็กเล็ก แล้วก็ครูแวนค่ะ/ครับ"

ผมประจักษ์ชัดว่าเขากำลังล้าและไปเองได้ยากมาก ๆ
ทางเดียวเท่านั้นคือต้องมีพี่เลี้ยงที่จริงจังและจริงใจ
สามารถเป็นที่พึงพิง ประคับประคอง
แล้วค่อย ๆ หนุนเสริมศักยภาพตามลำดับขั้น

ช้ากว่านี้ ไม่น่าจะได้เสียด้วย !!!
ทำไงได้ ? จึงจะดี ?

นอกจากที่ลุกขึ้นมาหน้าห้องเพื่อบอกเล่า
ผมพบน้อง ๆ หนุ่มสาวอีกหลายคนที่มานั่งตั้งใจฟังอยู่ข้างหลัง
เขาทั้งนั้นคืออนาคตที่แท้
ขอเอาภาพซ้ำ ๆ มาลงให้ได้ดูจนติดตา

ใครจะเอาด้วยบ้างไหมครับผม.

๙ มิย.๖๐