เพื่อแผ่นดินเกิด

ทว่า ๓ คืนแรกนี้ ไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้
แถมอาหารเช้าก็เกินบรรยาย
และที่น่าแปลกใจที่สุดคือว่า ผมนี้ในฐานะวิทยากร
ตอนเข้าที่พัก ได้รับจัดให้นอนอาคาร ๑
ต่างจากทั้งคณะรวมทั้งมัคคุเทศก์ ที่อยู่กันอาคาร ๒
โดยผมก็หวั่นนิด ๆ ว่า หากห้องเราหรูหรากว่าคนอื่น จะน่าเกลียด

ครั้นนอนคืนแรกนั้น ไม่คิดอะไร
เขาบอกว่ามีน้ำให้ ๒ ขวด แต่ไม่มี ก็ต้มกินเอาเอง
ระหว่างนั่งรถเที่ยว หลายคนบอกว่าได้กินน้ำตู้เย็น
ผมก็ถามไปว่า มีกันด้วยหรือ เพราะห้องผมไม่เห็นมี
มาวันนี้ที่เดินขึ้นกำแพงเมืองจีนมา
มัคคุเทศก์บอกว่า กลับไปถึงห้อง อย่าลืมแช่เท้าด้วยน้ำอุ่น
ผมก็ถามว่าจะแช้่ได้อย่างไร ? ในเมื่อมีแต่ฝักบัว

บทสรุปคือ ผมนี้โชคดี
ได้นอนอาคารเก่าที่อะไร ๆ ก็ไม่มี
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุอะไร จึงจัดห้องนี้ให้เป็นพิเศษ
หากเป็นคนอื่น ไม่รู้เหมือนกันว่าจะออกมาเป็นอะไร ?

ในเมื่อยังหาห้องที่หวังฟูจิ้งไม่ได้
คืนที่สองนั้น ได้ดูกายกรรมจากเสฉวน
"ปลา" บอกว่าจัดจองที่นั่งไว้เรียบร้อย
พอเดินเข้าไปในโรงหนังเก่าที่ปรับเป็นโรงกายกรรม
เขาจองที่นั่งดี ๆ ไว้ให้ทัวร์คณะอื่นจนแทบไม่เหลือ
พวกเราต้องแย่งกันหาที่นั่งกับคนจีน ที่มุมซ้ายท้ายโรง !!!

ส่วนวันที่ ๓ นั้น
"ปลา" บอกว่ายังไง ๆ ก็ต้องไปร้านหยก
เพราะเธอเป็นแค่มัคคุเทศก์ที่บริษัทจ้างมา
ได้หมายมาจากบริษัทอย่างนั้น ต้องไปลงชื่อที่นั่น
พวกเราก็ทนไปกัน
ผมเองนั้นทนต่อไม่ได้ 
เมื่อเขาเกณฑ์ให้ต้องฟังนี่นั่นโน่น จนกว่าจะขายได้
เลี่ยงออกมาเดินดู เขาก็ห้าม พยายามต้อนกลับเข้าไปฟังการโน้มน้าว
อยู่ ๆ เธอก็บอกว่าให้ถ่ายรูปได้ ฝากให้ช่วยไปโฆษณา
ผมก็เลยยกกล้องมาถ่าย ถูกห้ามลั่นร้าน
บอกว่าถ่ายได้แต่ชิ้นที่ให้ถ่ายเท่านั้น !!!
ก็เลยเดินออกมานั่งในรถ เขาจะต้อนกลับยังไงก็ไม่ไปด้วยอีกแล้ว
หลายคนทำท่าว่าจะตาม แต่ถูกต้อนเข้าห้องอีกรอบ
จนบางคนช่วยปิดดีลด้วยการซื้อเสียบ้าง เพื่อจะได้ถูกปล่อยให้กลับได้

ก่อนกลับโรงแรมที่พัก
พอดีคุณนิ่มกับคุณเขมทัต 
เจ้าของกิจการมะพร้าวน้ำหอมจากบ้านแพ้ว-ดำเนินสะดวก
บอกว่ามีย่านถนนคนเดินน่ารักมาก ๆ อยากให้ได้ไปเดินกัน
ผมจึงยืนยันให้พาไปให้ได้
ทุกคนบอกว่าได้อย่างนี้ ยินดีอย่างยิ่ง

ที่ชอบใจและถ่ายรูปมาไว้ดู มี...
จี้จากทิเบตเป็นรูปพระ ๒ ชั้น แต่หลายพันหยวน
หวีเสนียดเขาสัตว์ แต่ว่าไม่มีผมให้หวี
จี้ทำจากเศษกระเบื้องถ้วย แพงหูฉี่ ๖-๗ พันหยวน !!!
ผ้าพันคอขนสัตว์อาจเอามาเป็นผ้าขาวม้า แต่ว่าแพงเกิน
ตุ๊กตาปั้นดินญี่ปุ่นน่าสนุก ตัวละเป็นพัน ๆ หยวน
เซรามิค-ศิลาดล หลายชิ้น ลีลาน่าดูมาก แต่ไม่อยากขน
ขนมหวานดอกกุหลาบ แอบถ่ายท้ายสองสาวกำลังซื้อ
แผงภาพประธานเหมา กับ หุ่นฮีโร่อื่น ๆ ก็งั้น ๆ
สร้องลูกปัดข้อมือเส้นละ ๑๐ หยวน ที่ธรรมดาเกิน
สุดท้ายก็ร้านเงินชาวฮั่น หาลูกปัดสวยไม่ได้

กลับไปนอนในห้องพิเศษต่ออีกคืนหนึ่งครับ
สำหรับผมเองนั้น นอนไหน ๆ ก็ได้
แต่เกรงใจชาวคณะมาก ๆ เลยครับ.

ดีนะครับที่ห้องของผมแย่ที่สุดของทั้งคณะ
แย่กว่าของแม้กระทั่งไกด์ไทยและจีน ๕๕๕.

ทั้งหมดนี้มิได้ขัดเคืองอะไร มีแต่เกรงใจคณะ
เพียงเป็นการบันทึกไว้ 
และหวังว่าจะไม่พลาดเช่นนี้อีก.

๒๖ กย.๖๐