เพื่อแผ่นดินเกิด

ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท
ข้าพระพุทธเจ้าฯ 
ขอเริ่มงานอันศักดิ์สิทธิ์นี้
ด้วยพระราชนิพนธ์
ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชฯ, 
เรื่อง พระมหาชนก, พิมพ์ครั้งที่ ๓ 
ในวโรกาสปีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๖ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๒

ดังนี้

พระกุมารทรงเรียนไตรเพทและศิลปะศาสตร์ทั้งปวงภายในพระชนม์ ๑๖ ปี. เมื่อมีพระชนม์ได้ ๑๖ ปี เป็นผู้ทรงพระรูปโฉมอันอุดม. 
พระองค์ทรงคิดว่า : “เราจัดเอาราชสมบัติซึ่งเป็นของพระบิดา.” 
จึงทูลถามพระมารดาว่า : “ข้าแต่พระมารดา ทรัพย์อะไร ๆ ที่พระมารดาได้มา มีบ้างหรือไม่ ฉันจักค้าขายให้ทรัพย์เกิดขึ้น แล้วจักเอาราชสมบัติซึ่งเป็นของพระบิดา.” 
พระนางตรัสตอบว่า : “ลูกรัก แม่ไม่ได้มามือเปล่า. สิ่งอันเป็นแก่นสารของเรามีอยู่สามอย่าง คือ แก้วมณี แก้วมุกดา แก้ววิเชียร. ในสามอย่างนั้นแต่ละอย่างพอจะเป็นกำลังเอาราชสมบัติได้. พ่อจงรับแก้วสามอย่างนั้น คิดอ่านเอาราชสมบัติเถิด อย่าทำการค้าขายเลย.”
พระกุมารทูลว่า : “ข้าแต่พระมารดา ขอพระมารดาจงประทานทรัพย์นั้นกึ่งหนึ่งแก่หม่อมฉัน จะไปเมืองสุวรรณภูมิ นำทรัพย์เป็นอันมากมา แล้วเอาราชสมบัติซึ่งเป็นของพระบิดา.”
ทูลดังนี้แล้ว ให้พระมารดาประทานทรัพย์กึ่งหนึ่ง จำหน่ายออกเป็นสินค้าแล้วให้ขึ้นเรือพร้อมกับพวกพาณิชที่จะเดินทางไปสุวรรณภูมิ. แล้วกลับมาถวายบังคมลาพระมารดา ทูลว่า : “ข้าแต่พระมารดา หม่อมฉันจักไปเมืองสุวรรณภูมิ.”
พระนางตรัสห้ามว่า : “ลูกรัก ชื่อว่ามหาสมุทร สำเร็จประโยชน์น้อย มีอันตรายมาก. อย่าไปเลย. ทรัพย์ของพ่อมีมากพอประโยชน์ เอาราชสมบัติแล้ว.”
พระกุมารทูลว่า : “หม่อมฉันจักไปแท้จริง.”
ทูลลาพระมารดาถวายบังคมกระทำประทักษิณ แล้วออกไปขึ้นเรือ.