เพื่อแผ่นดินเกิด

คนไทยรู้จัก "จามปา" กันในหลายนัยยะ
แต่ก็น้อยกว่าดอกจำปาจำปี
ที่เมืองนครบ้านผมที่ฝนเพิ่งถล่มและน้ำท่ากำลังบ่าท่วมนั้น
เรามีวัดจำปาขอม ว่ากันว่ามาจาก ดอกจำปาขอม 
ที่เคยปลูกในวัดนั้นมาก
ซึ่งคือดอกลั่นทม ที่หมดพันธุ์เดิม และพระท่านกำลังปลูกเติมใหม่
ส่วนที่เมืองเก่าไชยานั้น มีวัดจำปา 
ที่ท่าน อ.พุทธทาส กล่าวถึงไว้ไม่น้อย แม้ผมจะยังไปไม่ถึง

เมื่อสิบกว่าปีก่อน
ตอนที่พาน้อง ๆ ไปเป็นรางวัล
ที่ดานัง-ฮอยอัน-เว้-ฮานอย-ฮาลอง และ ซะปา
ผมแวะที่พิพิธภัณฑ์จามปาแห่งดานังนี้ ที่ฝรั่งเศสมาสร้างทำทิ้งไว้

อีกครั้ง ราว ๕ ปีก่อน คราว ดร.เจมส์ แลงค์ตัน 
ชวนไปร่วมสัมมนาว่าด้วยซาหวิ่น ที่กว่างงาย
โดยผมเลือกเที่ยวคนเดียวหลังสัมมนา
ด้วยการนั่งรถโบกรายทางสองแถวท้องถิ่น
เลาะฝั่งเวียตนามจากดานังลงใต้ไปเรื่อย ๆ เกือบ ๑๐ ซัน
แวะมันทุกแหล่งโบราณและประวัติศาสตร์
รวมทั้งนครโบราณมิเซิน และ นานาศูนย์แห่งจามปารัฐ 
ก่อนที่จะถูกชาวเวียตที่หนีจีนรวบร่วมพันปี ลงมารวบจามไว้จนหมดชาติ
โดยมีบางจามที่หนีมาถึงเมืองไทย 
อย่างที่ชุมชนบ้านครัว ตรงสะพานหัวช้าง
ที่จิมส์ทอมสัน ใช้เป็นฐานงานผ้าไหมไทยไงครับ
ส่วนที่เมืองนครกับไชยา แทบหาร่องและรอยไม่ได้

อ้อ อีกแห่งคือที่สถานีรถไฟหนองหวาย ท่าชนะ
ที่พบเอกมุขลึงค์องค์หนึ่งนั้น
หลายฝ่ายก็บอกว่า อาจจะมีความร่วมกับจามปาก็เป็นได้

ได้ทราบข่าวการทำหนังสือนี้ ของริเวอร์บุ๊คส์มาเป็นระยะ ๆ
เมื่อคุณไพศาลย์ไปถ่ายภาพที่ดานัง ยังอยากจะตามไปด้วย

แต่รอซื้อหนังสือเล่มนี้น่าจะดีกว่า
เพราะถึงไป ก็ถ่ายได้ไม่ดีเท่าที่เขาจะพิมพ์ออกมาครับ.

ผมจองเรียบร้อยแล้วเล่มนึงครับ
ข่าวว่าจะออกมาก่อนปีใหม่
ใช้เป็นของขวัญปีใหม่ให้ตัวเอง หมายเลข ๑ ครับ.

ขอบคุณคุณไพศาลย์ และ ริเวอร์บุ๊คส์ มากครับ

๖ ธค.๖๐ ๐๗๕๐ น.