เพื่อแผ่นดินเกิด

ทั้งบ้านช่างไม้ คนซักผ้า เรือนคลอด และ ห้องเรียน ฯลฯ พี่ Banchuab Pongpanich กับหลาน Prachak Pongspanich ไม่รอช้าเข้าไปลองแบกผมนึกถึงตอนเด็กเล็ก ที่ท่าวัง ยังจำได้ตอนเช้ายังไม่สว่าง มีเสียงก๊อก ๆ ของเจ๊กออมเหม็ง เดินหน้าถนนมาเก็บขี้เยี่ยวจากถังส้วมของชาวเมือง ไปรดสวนผักซึ่งเป็นสุขาภิบาลเบื้องต้นที่ต่อเนื่องมานานก่อนที่จะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นส้วมซึม และโถนั่งอย่างทุกวันนี้จนไม่มีเหลือให้เห็นและนึกออกอีก แถมเป็นของพิสมัยให้ลองแบกถ่ายรูปอวดกันด้วยได้

ผมนั้น ปล่อยพี่กับหลานแบกพอแล้ว
ตัวเองไม่แบกด้วยครับ ๕๕๕

๑๑ ธค.๖๒ ๐๗๓๔ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.