เพื่อแผ่นดินเกิด

เพราะเป็นการพบศิลาจารึกหลักใหม่ของไทย ที่เมืองนคร
อายุเก่าถึงพุทธศตวรรษที่ ๑๒ เมื่อ เกือบ ๑,๕๐๐ ปีที่แล้ว

ที่สำคัญกว่านั้น อยู่ที่ข้อความ ทั้ง ๗ บันทัด
ที่แกะแท่นหินใหญ่นี้ เป็น ๓ กลุ่ม

กลุ่มแรก ท่านว่าบูชาพระศิวะ
แต่ผมอยากแปลใหม่ ว่า " ... แด่ผู้เป็นใหญ่อันทรงภูมิรู้ยิ่ง ... "
จาก " ... ศรี วิทยา ธิการสยะ ... "

กลุ่มที่สอง แม้เหมือนมีคำระบุถึงพระศิวะ
แต่ก็นอบน้อมต่ออีกหลายสิ่ง

ที่สำคัญคือกลุ่มที่สาม
ที่พวกเรา "นาคร-บวรรัตน์" เอามาเป็นคำขวัญของพวกเรา
" ... ถ้าคนดีอยู่ในหมู่ของชนเหล่าใด ...
... ตวามสุขและผลจักมีแก่ชนเหล่านั้น ... "

โดยวันนี้ หลังเที่ยงที่สี่แยกสวนผัก
ผมตั้งใจแต่ต้นแล้วว่าจะเข้าไปเยือนอีกสักครั้ง
หลังเคยพาคณะไปมาแล้ว ๔ - ๕ ครั้ง
ตั้งแต่คราวพาชาวนครไปเมื่อกว่า ๓๐ ปีก่อน
แล้วพาท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ไปไล่ ๆ กัน

การไปถึงวันนี้นั้น ง่าย สะดวก สุดสบาย
ศิลาจารึกหลักนี้ ที่กว้าง ๑.๖ เมตร ยาว ๖.๘ เมตร หนา ๑.๒ เมตร
ยังนอนนิ่งอยู่ที่กลางหุบเขาที่ทุกวันนี้เรียกว่าช่องคอย
กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อปี ๒๕๔๘
แล้วมีการสร้างอาคารคลุมไว้ พร้อมป้ายคำอธิบายอย่างที่เห็น

ผมได้ให้ ๒ นายที่ไปด้วยทำการบ้านและทดสอบหลายอย่าง
พร้อมกับคุยกันหลายอย่างตอนขากลับ

ว่าทำไมจึงลงเอยเช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่ทั้ง ๒ คนซึ่งเพิ่งเห็น
บอกว่า รู้เลยว่าสำคัญมาก ๆ

เราคุยกันว่า น่าจะหาเรื่องทำอะไรบ้าง
เนื่องจาก คนหนึ่งนั้น เป็นคนร่อนพิบูลย์แต่กำเนิด
ส่วนอีกคนนั้น มาเป็นเขยคนร่อยพิบูลย์ครับ

ผมคนนคร คอยยอนครับ

๑๐ กพ.๖๓ ๒๑๐๗ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร