เพื่อแผ่นดินเกิด

เคยได้ยินท่าน อ.ศรีศักร เล่ามาหลายรอบถึงป่าดิบบริเวณนี้ที่ขึ้นชื่อลือชา
ด้วยเป็นป่าใหญ่ตรงรอยต่อของ ๓ เทือกเขา
คือเขาเพชรบูรณ์ แห่งลุ่มน้ำป่าสัก-ลพบุรี
กับเขาใหญ่ แห่งลุ่มน้ำมูล-ชี
และเขาพังเหย-ภูแลนคาที่ แห่งลุ่มน้ำชี-พอง ฯลฯ

และยังเป็นแดนระหว่างแผ่นดินภาคกลาง-เหนือ-อีสาน
โดยมีช่องทางธรรมชาติให้ผ่านไปมาได้หลายช่อง
รวมทั้งช่องนี้ ที่สามารถผ่านจากลุ่มน้ำเจ้าพระยา หรือปิง-น่าน ในนครสวรรค์
มายังต้นป่าสัก ที่วิเชียรบุรี เพชรบูรณ์
ไปยังต้นลำสนธิและชีบน ในภักดีชุมพล หนองบัวแดง ชัยภูมิ

ที่ทุกวันนี้กำลังตัดถนนคอนกรีต ๔ เลนเหลือเชื่อมนุษย์
แถมป่าก็โล้นเลี่ยนเตียนหมด เต็มไปด้วยนานาไร่ เหลือไม้ใหญ่หร็อมแหร็ม
รวมทั้ง สหฟาร์มที่เคยฟู่ฟ่า

" ... โอววว เสลากำลังบานสวย ... " อ.ศรีศักรชี้ชม
" ... แยกกับตะแบกและอินทนิลอย่างไรครับ ... " ผมถาม
" ... ฟัง อ.ล้อมบอกไว้ อย่างนี้ ...
เสลาเปลือกแยก ตะแบกเปลือกเรียบ อินทนิลตั้งช่อ ... "
" ... ผมจดเลยครับ ... " โรจน์บอก Pairot Singbun
" ... แล้วยี่เข่งละครับ ... " ผมถามต่อ
" ... นั้นคนละเรื่องเลย ดอกนิดเดียวแยกง่าย ... "

คือคำตอบที่กลางดงพญาไฟที่ฝ่อจนเย็นเยียบยามนี้

๒๒ กพ.๖๓ ๐๘๑๘ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.