เพื่อแผ่นดินเกิด

หลังจากดูกันแล้วคุยกันนั่นนี้
แล้วคุณ Walailak Songsiri ก็เปิดบทความที่เคยเขียนเมื่อปี ๔๔ ให้ได้ดูกัน

จนได้ความว่า ของที่กองอยู่ในภาพเต็มห้องนั้น
เป็นของที่คุณพ่อขอเธอเก็บรวบรวมไว้
และบุรุษใส่เสื้อตาตารางในภาพนั้นก็คือคุณพ่อของเธอ

" ... แล้วของในภาพมากมาย อยู่ที่ไหนครับ ... " ผมถาม
" ... ก็กรมศิลป์เอาไปหมด เหลือไว้แต่เศษ ๆ
ที่แสดงอยู่นี้ เป็นของเศษที่พ่อขอเก็บไว้
รวมทั้ง ๒ วงก้นหอย กับพานแตกใบหนึ่ง
กับที่ คนที่นี่เห็นเทศบาลสร้างอาคารแล้วไม่มีของแสดง
ก็เลยเอามาบริจาคเพิ่มให้ ... "

" ... แล้วเจ้าวงก้นหอยนั้น อยู่อย่างไร ตรงไหนครับ ? ... " ผมถาม

" ... เป็นหม้อใบใหญ่มาก วงก้อนหอยอยู่ตรงกะเปาะ กับที่ปา่ก
มีที่เป็นใบ ๆ พ่อเก็บไว้ แต่กรมศิลป์ก็เอาไปหมด ... "

" ... มีรูปไหมครับ ... "

" ... เคยมี แต่ตอนหลังเขาก็มากันอีก รูปที่เคยมีก็มาเอาไป ... "

" ... แล้วไม่ขอคืนบ้างหรือครับ ? ... "
" ... ขอแล้ว เขาบอกว่าเอาไปแสดงที่บ้านเชียง ... "

" ... แล้วข้อมูลที่ขุดค้น หรือเอาไปศึกษา
ไม่มีอะไรให้เลยบ้างครับ ... "

" ...หนูไม่รู้ รู้แต่ว่านายกบอกว่าตอนทำพิพิธภัณฑ์
ขอกรมศิลป์มาช่วยจัด ทำรายละเอียดต่าง ๆ
นายกบอกว่าเขาไม่มีงบ ต้องจัดงบให้เขาสามแสน
ก็เลยจัดวางกันเอง ได้อย่างนี้แหละค่ะ ... "

พวกเราก็เลยพอเข้าใจว่าเพราะอย่างนี้เอง
จึงรีบบอกว่าพวกเราไม่ใช่จากหน่วยนั้น

ท่าน อ.ศรีศักร เป็นอาจารย์ของพวกเราเท่านั้นครับ

ทำไงดีครับ ? กับข้ออุทธรณ์ร้องทุกข์นี้ที่โคกคอน !!!

นี้ยังไมได้ขึ้นศาลไหนเลยครับ
และไม่เกี่ยวอะไรกับการตัดสินของศาลเมื่อบ่ายวานนี้นะครับ

๒๒ กพ.๖๓ ๑๓๒๐ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.