เพื่อแผ่นดินเกิด

หลังเสร็จงานที่ร่อนพิบูลย์ ระหว่างทางกลับเข้าเมืองนคร
Surachet Keawsakun ที่กำลังจะเริ่มศึกษาว่าด้วย
#ประวัติศาสตร์เมืองนคร_ตามพรลิงค์ ให้ ม.วลัยลักษณ์
ตามที่ อ. ศราวุธ ปาลิโภชน์ ปิยวัชน์ คงอินทร์ ทาบทามเมื่อวันก่อน
ถามผมว่า " ... หมอรู้จัก #วัดสระเนรมิตร ที่แถว ๆ #คลองเสาธงไหม ? ... "

" ... อะไรหรือ ? รู้แต่ว่าแถวนั้น มี #ท้ายสำเภา #เสาธง
ออกไปได้จนถึง #คลองท่าเรือ
ที่ว่ากันว่า เข้ามาได้ถึง #ร่อนพิบูลย์
มีการพบร่องรอยหลักฐานถ้วยจีน
แต่สมัยราชวงศ์ถัง สุ้ง หมิง เข้ามาตามน้ำนี้ ถึงที่ร่อน ... "

ว่าแล้วก็เลี้ยวที่แยก #ไม้หลา ทางไป #สถานีรถไฟโคกคราม
เลียบไปตามทางรถไฟสายใต้สู่นครศรีธรรมราช ที่เคยนั่งผ่านประจำ

ที่ดินราบเรียบเป็นที่ลุ่ม ทุกวันนี้ปลูกปาล์มกันมาก
มีถนนเป็นคันสูง ลึกเข้าไปลิบ ๆ
มีโคกอยู่บริเวณหนึ่ง ทุกวันนี้ชื่อ #วัดสระเหรียง
ล้อมอยู่ด้วยที่ลุ่มและป่าสาคู มีตะเคียนขึ้นคลุม
มีพระรูปหนึ่งอยู่มา ๒๐ กว่าพรรษา

" ... โยมคนที่ไหน อามาคุ้น ๆ ... ใช่หมอบัญชาม่าย ... "

จากนั้นจึงเป็นการสนทนาหาความว่า
ร่องรอยโบราณสถานบนโคกนี้ ที่กรมศิลปากรมาสำรวจ
ขึ้นทะเบียน ทำป้ายไว้ บอกอะไรบ้าง

เฉพาะฐานศิลาสถาปัตยกรรมขนาดใหญ่มากนี้นั้น เหลือเชื่อ
มีพบเครื่องถ้วยสังคโลก และ ถ้วยจีนสมัยราชวงศ์หมิง
จนกระทั่งพระโลหะสมัยอยุธยา
นับว่าต่อเนื่องยาวมาเป็นพันปี
ตั้งแต่สมัยใช้เส้นทางน้ำสัญจรจนมาเป็นทางรถไฟ
จนเป็นไป #ตามเหตุและปัจจัยแห่งอนิจจตา
หมดสภาพในสมัยถนนรนแคมและรถรา

ส่วนว่าจะล้นเลยไปถึงสมัยพบ #กลองมโหรทึกที่คลองท่าเรือ
ด้วยไหมมั้น ไม่รู้ได้ครับ

เอาเป็นว่า #นคร_ตามพรลิงค์ ยังลี้ลับลึกเหลือเกินครับ

๖ พค.๖๓ ๐๗๐๗ น. วิสาขบูชา
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร