เพื่อแผ่นดินเกิด

กลับมาทำงานในฐานะหมอ ได้ ๑๐ ปี กับ ๒ สถานทำงาน
ก็คิดเอาเองว่าเรานี้น่าจะเหมาะ ขอไปอยู่ในระบบการศึกษา
จะไปสอนสุขศึกษาในวิทยาลัยครูเสียใหม่
เพื่อได้ครูออกไปสร้างคนที่รู้เรื่องชีวิตและความสุข 
เพื่อให้คนไทยรู้เรื่อง รักษาสร้างเสริมป้องกันสุขภาพกันมากกว่าที่เป็นอยู่
ด้วยเหนื่อยหน่ายมาก ๆ กับการรักษา ๆ ๆ อย่างไม่สิ้นสุด และไม่คิดพึ่งตนเอง
อะไร ๆ ก็หมอ ๆ ๆ พอไม่ได้ดังใจ ก็อาจจะกลายเป็นหมาในสายตาของเขา

พอดีมีการสร้างมหาวิทยาลัยในบ้านเกิด แถมมีระบบวิทยาศาสตร์สุขภาพด้วย
ถูก อ.วิจิตร ศรีสอ้าน ชวน กับดูว่าน่าจะต้องการคนไปปลุกปล้ำในระยะแรก
แล้วคนนครก็ใฝ่ฝันปรารถนาปลุกปล้ำกันจะเป็นจะตายกับมหาวิทยาลัยนี้
เราเองก็ศรัทธากับ "ระบบมหาวิทยาลัย" ที่ตัวเองผ่านมาจนเป็นอย่างที่เป็น
ฝันว่าจะบุกเบิกเรื่องโครงสร้างอาคารสถานที่ให้ลงตัว
เพื่อบุกบั่น ๓ - ๔ ด้าน ที่ถนัดสุดคือ ระบบงานกิจการเพื่อพัฒนานักศึกษา
ส่วนระบบ บริหารจัดการ กับ งานวิชาการ นั้นขอท่านผู้อื่นเอาธุระ
บางอย่างก็ดูเหมือนจะไปได้ดี บางอย่างก็พอไปกันได้ 
ในขณะที่หลายอย่างก็บอกไม่ถูก
ที่ชอบมากคือ ได้ร่วมกับ อ.หมู สอนรายวิชาคุณภาพชีวิต
ว่าด้วย "สุขภาพองค์รวม" และ "ชีวิตที่มีคุณภาพแท้"
ได้นำนักศึกษาไปอยู่วัดปฏิบัติธรรมทั้งที่สวนโมกข์ไชยาและปอเนาะ/บาลาย

ทำอยู่ ๑๐ ปี สู้ระบบไม่ไหวด้วยเหลือประมาณ ขี้เกียจแก่งแย่ง ทะเลาะเบาะแว้ง 
เราเองนั้นมีอีกหลายหนทาง ไปใช้ชีวิตแนวอื่นดีกว่า

นี่ออกจากระบบมา ๑๕ ปีแล้ว
เช้านี้เจอรายงานฉบับนี้ ท่านพระครูฯ ที่นับถือแบ่งมา
โอว อนาคตประเทศไทย ?

๒๖ มิย.๕๙