เพื่อแผ่นดินเกิด

เมื่อพี่น้องสานต่อกันมาและยังนึกถึงแถมเรียกหา ก็ต้องตามไปโดยขออยู่ตลอดงานเพื่อร่วมเรียนรู้ เผื่อจะได้อะไรกลับไปดับบ้านดับเมืองของตัวเองอีกบ้าง

ผมเวียนเข้าได้เพียง ๔ เวที จากทั้งหมด ๑๐ ห้องซึ่งมีเวทีต่อเนื่องตั้งแต่เช้ายันเย็น

(๑) การท่องเที่ยวชุมชนที่เอากรณีศึกษาของกระบี่กับตรังมานำเสนอนั้น น่าสนใจมากกับหลักการ CBT ที่มีพัฒนาการก้าวหน้าจนมีการออกมาตรฐานและการรับรองอย่างเป็นระบบมานำเสนอ เธอเคยไปช่วยคีรีวงเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนจนตอนนี้ที่คีรีวงนั้นบอกไม่ค่อยถูกว่าเป็นอะไรแน่แล้ว แต่ที่ได้คุยกับบังจากลิบงที่มานั่งข้าง ดูว่าเขาทำกันจริง แล้วก็จังหวัดก็ลงมาเอาจริงด้วย

(๒) ห้องกองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่นนั้น เข้าไปถึงเขากำลังจะจบ เน้นการทำข้อเสนอก็เลยออกไปหาข้าวกลางวันกินแทน น้อง ๆ ถามว่าลุงมาลงทะเบียนห้องไหนไปหากินห้องนั้น ผมก็เลยคว้างไปนั่งกินเงาะอยู่ในห้องรับรอง จนมีคนเมตตาหามาให้ได้กิน

(๓) ห้องเยาวชนนั้น เปิดประตูเข้าไปมีแต่ผู้ใหญ่พูดอยู่ ก็เลยคิดว่าค่อยแวะมาใหม่ อยากฟังเด็ก ๆ มากกว่า

(๔) จนไปแช่จบกับห้องความมั่นคงอาหารที่อยากฟังกรณีศึกษานาเกษตรอินทรีย์พัทลุง แต่ไม่ค่อยจุใจเท่าไหร่ สู้ในเอกสารแจกที่ดีกว่าการนำเสนอเป็นไหน ๆ ไม่ใคร่เข้าใจว่าทำไมเห็นเตรียมเอกสารมาดี แต่ทำไมนำเสนอออกไหนก็ไม่รู้

แต่ที่แย่สุด ๆ ก็คือที่ห้องแรกและห้องท้ายซึ่งคนแน่นมากจนที่นั่งไม่พอ ผมก็เลย "บาย ๆ" อยู่ท้ายห้อง แล้วถูกผู้อำนายการจัดงานลอบกัด ถ่ายรูปเอาไปแฉโดยหารู้ไม่ว่าเป็นการแฉว่าตัวเองบกพร่อง จัดห้องได้ไม่สมดุล หรือสำคัญผิดว่าคนแน่นจนล้นหลาม แต่ก็ไม่น่าเสียหายอะไร บายใจดีด้วยกันครับ.

แล้วจะเอาข้อเรียนรู้กลับไปดับบ้านดับเมืองตัวเองดูอีกสักตั้ง.

ขอบคุณทุกท่าน ทุกกรณีศึกษานะครับ.

๙ ตค.๕๙