รอยลูกปัด

ด้วยเพิ่งพบที่บ้านกลาง บริเวณริมคลองนางย่อนที่อยู่ลึกเข้าไปจากฝั่งทะเล เป็นแก้วโมเสกหลากหลายลวดลาย ทั้ง ดวงตา ดวงอาทิตย์ นกยูง และ อื่น ๆ อีก ที่หลายฝ่ยเคยเรียกว่า "โรมัน" ก่อนที่จะค่อย ๆ คลี่เป็น "โรมันตะวันออก" หรือ "ไบเซนไทน์" แล้วพากันสรุปว่าทางโน้นในสมัยนั้นไม่ค่อยพบ แต่มากที่ "Early Islam" แถบตะวันออกกลาง ซึ่งลวดลายอย่างนี้ก็มีพบทั้งที่พุมเรียง-แหลมโพธิ์ ไชยา กับที่ ทุ่มตึก-เหมืองทอง เกาะคอเขา แต่รูปทรงอย่างนี้ ยังนึกไม่ค่อยออกว่าเคยพบหรือเห็นที่ไหน ? คล้าย ๆ กับเคยเป็นจากเขาศรีวิชัย ?

ทั้งนี้ทุกวันนี้ยังมีทำด้วยเทคนิคและรูปทรงตลอดจนลวดลายคล้าย ๆ นี้อยู่ที่ชวาตะวันออก ซึ่งเคยแวะไปดูมาก่อนแล้ว

เอาเป็นว่า นี้ยังเป็นปริศนาที่ต้องไขต่อ ร่วมกับสิ่งอื่น ๆ ที่พบร่วม ดังที่ได้เห็นและรับมอบกลับมาไว้ในคลังของมูลนิธิ โดยเฉพาะกลุ่มแก้วสีอมเขียวจำนวนไม่น้อย แถมมีที่แตกครึ่งแต่ประกบติดกันอยู่ด้วย รวมทั้งเครื่องถ้วยเนื้อหนาแต่เหมือนมีผิวเคลือบหรือขัดมันดำวาวอย่างกับทางอินเดียด้วย

ผมตกลงกับน้อง ๆ ที่นั่น ให้ถามเพื่อนพี่น้องในเพจ "ลูกปัดโบราณอันดามัน" ว่ามาร่วมกันทำงานการศึกษาหา "ตะโกลา" ผ่านรอยลูกปัดกันไหม ? ผมยิ่งเชื่อมากขึ้นในสมมุติฐานที่ว่า "ท่าคุระ" แถบนี้นี่แหละ คือ "ตะโกลา" ที่โตเลมีระบุไว้ในหนังสือจีโอกราเฟียเมื่อเกือบ ๒,๐๐๐ ปีก่อน.

๒๘ ธค.๕๙