รอยลูกปัด

เมื่อวานนี้ที่ปิดปกหนังสือ #สุวรรณภูมิ

ด้วยจอกแก้วจาก #สุสานสมัยฮั่นที่เหอผู่-7{77<{777<778

แล้วคุณ Tira Vanichtheeranont บอกว่ามีใบหนึ่ง

วันนี้ก็เลยแวะไปขอชมจนถึงที่

เนื่องจากมีข้อค้างคาการศึกษามาแสนนาน

ว่าที่แท้แล้วนี้อะไรและบอกอะไรเราบ้างไหม

เริ่มจากที่ตามเก็บเศษแก้วแตกจากหลายแหล่งที่คอคอดกระ

โดยเฉพาะที่ #ท่าชนะ #บางกล้วย และทางพม่า

พบเศษภาชนะแก้วแตกแบบถ้วยนี้จำนวนมาก

มีหลากหลายสี แถมมีสัน และเนื้อบาง

ดร.เจมส์ กับ ดร.บริจิตต์ ขอศึกษาแล้วสรุปเบื้องต้นว่า

๑) การที่พบมาก หลากหลายสี มีหลายชิ้น ล้วนมีสันเป็นร่องคิ้ว น่าจะมาจากหลากหลายถ้วยแตก จน #สงสัยว่านี้อาจทำที่แถวนี้ไหม ?

๒) ที่ #สุสานสมัยราชวงศ์ฮั่นตรงเหอผู่ก้นตังเกี๋ย มีการพบสมบูรณ์อยู่หลายใบ ล้วนเป็นแก้ว มีหลายสี เนื้อก็บาง ล้วนมีสันเป็นร่องคิ้ว แถมผิวก็ขัดแต่งอย่างที่พบที่บ้านเรา โดยทางจีนแต่ก่อนเชื่อกันว่าน่าจะมาจากโลกโรมันทางเส้นทางสายไหม แต่ปัญหาคือไม่พบอะไรอย่างนี้ตลอดตามเส้นทางนั้นเลย จนมาพบเศษแตก ๆ ที่บ้านเรา ร่วมกับพบอื่น ๆ อีกที่ร่วมลักษณะและสมัย จนสรุปกันใหม่ว่าถ้วยแก้วนี้น่าจะไปถึงจีนเมื่อสมัยฮั่น #สุสานสมัยฮั่นที่เหอผู่ ผ่าน #เส้นทางสายไหมทางทะเล นี้ และน่าจะผ่านไปจากแผ่นดินไทยเรานี้ที่พบเศษแตก ๆ เต็มไปหมด #ส่วนว่าผลิตที่ไหนแน่นั้น ต้องศึกษากันต่อ

๓) สำหรับเบาะแสของคุณธีระนั้น นอกจากใบสีฟ้านี้ที่บอกว่าพบที่ #เขตวัฒนธรรมดองซอนในเวียดนาม ยังมีพบเห็นอีก ๓ ใบจากบริเวณเดียวกัน ใบหนึ่งมีการประมูลในสถาบันระดับโลก อีกใบเพิ่งพบ และอีกใบได้ไว้นานแล้ว ทั้งหมดนั้นเท่าที่ได้เห็นรูปและสัมผัสตรง พบว่ามีทั้งเนื้อแก้วและหิน มีรูปทรงลักษณะเดียวกัน แต่ทั้งนั้นนี้หนากว่าที่เห็นที่เหอผู่ รวมทั้งหนากว่าเศษ ๆ ที่พบแถบคอคอดกระ จึงบอกได้แต่เพียงว่าคล้ายแต่ไม่เหมือนมาก

สรุปเบื้องต้นวันนี้ว่างี้ไว้ก่อน

วันหน้ามีความคืบหน้าอะไรค่อยว่ากันต่อครับ

ขอบคุณคุณธีระมากครับผม

๑๘ กรกฎา ๖๖ ๑๗๐๐ น

ระหว่างทางจากสุรศักดิ์สู่สะพานควาย