รอยลูกปัด

หลังบุกบั่น 
ไต่รากลุยเลนในราวป่าชายเลนที่บางนายสี
ที่ฝั่งตรงข้าม "ทุ่งตึก-เหมืองทอง-คอเขา"
จนลงเอยด้วยการลงท่องในลำคลอง
ทำนองเดียวกับที่รัชกาลที่ ๖ ก็เสด็จถึงอย่างเดียวกัน
แต่แตกต่างตรงที่มีการทำสะพานทางพระดำเนินถวาย

ตอนขากลับ
พระนารายณ์ท่านก็ประทานน้ำมนต์ลงมาให้
เหลือเพียงกล้องน้อยในมือผมตัวเดียวที่ทำงานได้
เมื่อรวมพลกันครบบนลำเรือ เสือทั้งหลายก็ถอย

"แล้วบังหมานหายไปไหน ?" ใครคนหนึ่งถามหา
เงียบกริบ !!! ในขณะที่เรือก็ค่อย ๆ ถอยออกไปตามสายคลองที่เข้ามา

"เอา !!! บังรุนเรืออยู่ข้างใต้ !!!"

ไม่ทันพ้นปากคลองน้อยนั้น ฝนก็ขาดสาย
ให้หลายคนได้ออกอาการ

"ถ่ายเหลย พี่หมอ ๆ" คือข้อเรียกร้องของน้อง ๆ

ว่าแล้วทั้งลำก็กรูกันมาอยู่ที่หัวเรือ จนท้ายทำท่าจะลอย

ก่อนที่เรือจะถึงท่าน ฟ้าก็ทมึนมาอีกรอบ
ขับแสงแดงของตะวันที่กำลังจะลับอยูที่ปลายสุด 
ให้สวย และพร้อมรับมนต์จากฟ้าอีกห่าใหญ่

พอจะถึงท่า น้ำมนต์ใหญ่ก็หลั่งลงมาจนทั่วถ้วนแทบทุกคน
จนต้องแก้ผ้ากันครั้งใหญ่กันที่ตรงนั้น

ตะโกลาแท้ ๆ ที่ตามหานั้น
อยู่ที่ใจของทุกคนที่ไปกัน วันนั้น.

๑๓ พย.๖๐ ๐๖๒๐ น.
หน้าวัดน้ำเค็ม ตะกั่วป่า พังงา