รอยลูกปัด

บนยอดเขานี้ มีฐานการก่อสร้างด้วยอิฐไม่แตกต่างจากโบราณสถานอื่น ๆ รวมทั้งประติมากรรมพระวิษณุองค์งาม คลายกับองค์ที่พบที่เขาพระเหนอ ตรงข้ามเกาะคอเขา ตะกั่วป่า ยิ่งกว่านั้น ยังพบชิ้นส่วนธรรมจักรศิลา ลักษณะเดียวกับที่พบที่เมืองโบราณยะรัง ปัตตานี ที่สันนิษฐานว่าคือลังกาสุกะ โดยรายรอบเขาลูกนี้ไปจนถึงชายน้ำตาปี มีการพบลูกปัดกันมากมายไม่รู้จบ จนแม้เมื่อวันที่ ๒๙ สค.ก็ยังเป็นอย่างที่เห็น นอกจากลูกปัดสารพัดแบบโดยเฉพาะอำพันทอง แก้วหลายสีและโมเสกแล้ว ลูกปัดสถูปกับไส้ดำที่พบมากที่นี่ ก็ยังมีพบ แล้วก็ทองแบบต่าง ๆ รวมทั้งตะกร้อทองด้วย แต่ที่สนุกขึ้น นอจากของที่ อ.แหลมเก็บรวบวมไว้ได้แล้ว วันนั้นยังไปพบแผ่นดีบุก กับ ตะกรันเตาหลอม(น่าจะเป็นแก้ว) อีกด้วย เหล่านี้อาจแสดงถึงกิจกรรมของผู้คนที่นี่เมื่อสมัยนั้น ส่วนจะสมัยศรีวิชัยทั้งนั้นหรือไม่ ยังเป็นปฤศนา

ตกเที่ยง พวกเราเลือกกินที่ครัวกำนันศรีวิชุัย โดยผมเห็นทุเรียนลูกหนึ่งจึงขอซื้อกิน กำนันจึงกำนัลให้กินฟรี อร่อยที่สุด.

๒ กย.๕๙