รอยลูกปัด

ในขณะที่เมืองไทยเรา เหนือไชยามามีท่าชนะซึ่งพบหลักฐานจำนวนมากเก่ากว่าศรีวิชัยและราชวงศ์ถังไปถึงสมัยราชวงศ์ฮั่น และแปลกกว่านั้น เหนือท่าชนะไปไม่ไกล เพียงพ้นแหลมท่ากระจายขึ้นไป มีดินแดนชื่อว่า คันธุลี ตั้งอยู่อย่างไม่รู้ความหมายความเป็นมา

รอบนี้จึงขอเรือพี่เล็กกับพี่ระ พาล่องเรือออกไปตามคลองท่าม่วงจนถึงปากคลองที่มองเห็นทั้งแหลมโพธิ์ที่พุมเรียง และ แหลมท่ากระจายที่คั่นคันธุลีไว้ ก่อนที่จะวกกลับที่ประภาคารเพื่อหมายตากับ "ลุ่มวัด" ที่เป็นลุ่มของสันเขาประสงค์ ที่ชาวบ้านบอกว่าคือจุดหมายตามาแต่ไหน ๆ ในการเข้าสู่ปากน้ำท่าม่วง-ท่าชนะแห่งนี้ เสมือนประภาคารตามธรรมชาติมาแต่โบราณ โดยขอจอดเรือแวะที่สันดอนทรายตรงปากน้ำก่อนที่จะกลับเข้าชุมชนที่บริเวณที่ชาวบ้านเรียกว่า "ท่าเรือ" มาแต่ก่อนทั้ง ๆ ที่ไม่มีท่าอะไรเหลือ นอกจากเศษกระเบื้องถ้วยกับลูกปัดสารพัดที่ฝังค้างอยู่ในป่าทราย

ผมเคยถามท่าน อ.ศรีศักร ว่า "คันธุลี" ทุกวันนี้ที่อยู่เหนือกว่าท่าชนะประมาณ ๑๐ กม. แล้ว "คันโทลิ" เมื่อ ๒๐๐๐ ปีก่อนจะอยู่ที่ไหน ?

ท่านถามกลับว่า "แล้วที่ห่างกัน ๑๐ กม.วันนี้ จะไม่เคลื่อนได้หรือ ตั้ง ๒๐๐๐ ปีแล้ว !!!"

ครับผม.

๒ กย.๕๙