การพระศาสนา

จากปาฐกถาล้ออายุ “โลกวิปริต” ของพุทธทาสภิกขุ 
เมื่อ ๔๐ ปีที่แล้ว

เมื่อโอกาสการล้ออายุ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๑๙ หรือ ๔๐ ปีที่แล้ว ขณะที่โลกและบ้านเมืองกำลังมีอาการของความวิปริตมิได้ต่างจาก ณ ขณะนี้ พุทธทาสภิกขุ ได้สรุปว่าเรามีโชคดีที่ได้มีอายุอยู่ในโลกที่กำลังวิปริตแสนที่จะวิปริตจากเหตุและอาการแสดงออกต่าง ๆ ที่รุนแรงไปตามกิเลสของมนุษย์ อันมีมูลเหตุอยู่ที่การทะเลาะวิวาทแย่งชิงซึ่งเป็นภาวะอันเลวร้ายที่เรียกว่าอกุศลกรรมอันลามกทั้งหลายซึ่งมีพิษสงที่มีความรุนแรงโดยไม่รู้สึกตัว เป็นวิกฤตการณ์ทางความคิด หรือ อุดมคติ ลดชั้นลงในทางวิญญาณแม้สิ่งประเล้าประโลมใจ วิปริตอย่างเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ไม่รู้ว่าความเป็นอิสระกับความเป็นทาสนั้นถืออย่างไรกันแน่ หลักความคิดและการตัดสินใจเปลี่ยนไปเป็นตรงกันข้าม วิปริตไปตามกิเลสตัณหา จุดหมายของการกระทำต่าง ๆ ไร้ความหมาย งมงาย หลับหูหลับตาละเมอตาม ๆ กันมาจนไม่มีสภาพของมนุษย์อย่างถูกต้อง มีการฆ่าหรือการทำลาย ไม่เข้ารูปศาสนา เป็นทาสของกิเลสตัณหา บูชาเนื้อหนัง กีดกันศาสนา แยกออกจากศาสนา มีศาสนาไว้สำหรับทำพิธีหลอก ๆ

โดยพุทธทาสภิกขุเสนอการที่เราจะอยู่ในโลกอันกำลังวิปริตนี้ด้วย ๗ แนวทาง ประกอบด้วย
๑) การใช้หัวใจของศาสนากันอย่างถูกต้อง เพียงพอ ทันควัน
๒) การเห็นศาสนาเป็นของอร่อย ของจำเป็น มีค่าสูงสุด
๓) ขอให้เลื่อนชั้นโตวันโตคืนทางวิญญาณกันเสียบ้าง
๔) การยอมรับสภาพที่เกิดอยู่นี้อย่างฉลาดที่สุด
๕) การยอมรับว่าเพื่อนร่วมโลกเป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายที่อยู่ร่วมโรกอันวิปริตด้วยกัน
๖) การอยู่ในโลกอย่างไม่ยึดมั่นในโลก
๗) การบังคับจิตได้ ไม่เป็นทาสของอายตนะ

และมีข้อเสนอเพื่อการร่วมมือกันต่อต้านแก้ไขความวิปริต ๘ ประการ ได้แก่
๑) ต้องอาศัยความเข้าใจอันดีซึ่งกันและกันระหว่างทุกฝ่าย
๒) การเข้าใจศาสนาของตน ๆ อย่างถูกต้อง
๓) ศรัทธายังไม่มีการใช้อย่างถูกต้อ
๔) ต้องให้สัมมาทิฏฐิครองโลก
๕) จงช่วยกันทำศาสนาให้หมดจากส่วนที่เป็นขี้ริ้ว
๖) จงอย่าตกจมอยู่ในสมุทร มีโลกทุกโลกตกเต็มกันอยู่
๗) ละอบายมุขหก แล้วปิดกั้นทิศทั้งหก และ
๘) การระดมธรรม
ทั้งหมดนี้ล้วนต้องการการวิจัย พัฒนา ตลอดจนการจัดการความรู้ทั้งสิ้น

๒๔ พค.๕๙

โมกร่วงที่ริมทางเดินริมโรงฉัน
จากสระมะพร้าวนาฬิเกร์มาพระโพธิสัตว์
มีเกสรสีชมพูระเรื่อ