การพระศาสนา

มนุษย์เรามีความชั่วภายใน คือ อวิชชา ตัณหา เป็นต้น ดองสันดานอยู่ทุกคน จึงได้รับทุกข์อยู่เสมอตั้งแต่เกิดมา และมีความทุกข์บางอย่างที่เราไม่รู็จักมันว่าเป็นความทุกข์ เรามีความต้องการมรรคเป็นเครื่องระงับความชั่วร้ายอันนี้อยู่ตามธรรมชาติ เพื่อรับผล คือความสุขตลอดไปในชีวิตโดยไม่รู็สึกตัว เนื่องจากอวิชชา เป็นต้น นั่นเองปิดบังไว้อีกชั้นหนึ่ง

ผู้ปฏิบัติจนมรรคเกิดขึ้นได้ย่อมมีความแจ่มแจ้งต่อชีวิต รู้จักทุกข์สุขตามที่เป็นจริง รู้จักตัวของตัวถูกตรงตามเป็นจริง รู้จักหน้าที่ของชีวิตและมองเห็นแนวแห่งความหลงงมที่ผ่านมาแล้วและได้รับผลคือความสงบสุขแห่งใจเป็นเครื่องตอบแทน

กิริยาที่ดำเนินตามมรรคนั่นเองเป็นการต่อสู้ในชีวิตเพื่อความสงบสุข ทางดำเนินนี้ เป็นวิชชาที่นักปราชญ์อื่นไม่เคยค้นขึ้นมาสอนได้นอกจากพระพุทธเจ้าจำพวกเดียว หรือจะกล่าวว่าผู้ที่ค้นวิชชานี้ขึ้นมาแสดงแก่โลกได้ เขาเรียกว่าพระพุทธเจ้าก็ได้

ที่มา การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาส ภิกขุ หน้า ๔๐

ภาพ เช้าวันอาสาฬหบูชาที่สวนโมกข์กรุงเทพ

๒๗ กค.๕๙