การพระศาสนา

พุทธศาสนาตัวจริงไม่ใช่มีความหมายเท่าคำแปล คือ "พุทธศาสนา = คำสอนของพระพุทธเจ้า" พุทธศาสนาตัวจริง คือ ตัววิชชาที่สามารถทำลายอวิชชา อันเกิดขึ้นจากการปฏิบัติธรรม !

ในบาลีมหาโคสิงคสาลสูตร มัชฌิมนิกาย กล่าวถึงพระมหาสาวกหลายรูปสนทนากันด้วยกระทู้ว่า ป่าโคสิงคสาลวันจะชื่อว่าเป็นป่าที่งามเพราะมีภิกขุชนิดไหนอาศัยอยู่ ? ท่านพระอานนท์ตอบว่า เพราะมีภิกษุผู้พหูสูต, ท่านพระเรวัตตอบว่า เพราะว่ามีภิกขุผู้ยินดีในการหลีกเร้น, ท่านพระอนุรุทธะตอบว่า เพราะมีภิกขุผู้มีทิพจักขุญาณ ท่านพระมหากัสสปะตอบว่า เพราะมีภิกขุผู้ถือธุดงค์และถึงพร้อมด้วยธรรมขันธ์ห้า ท่านพระมหาโมคคัลลานะตอบว่า เพราะว่ามีภิกขุผู้สามารถโต้ตอบอภิธรรมไม่ติดขัด ท่านพระสารีบุตรตอบว่า เพราะมีภิกขุผู้สามารถเข้าอยู่วิหารสมาบัติได้ตามต้องการ (ชำนาญสมาบัติ)

เมื่อต่างท่านต่างตอบดังนี้ก็พากันไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเพื่อขอให้ทรงพิพากษ์ว่าคำของใครเป็นสุภาษิตกว่า

พระพุทธองค์ตรัสว่า "คำของพวกเธอทั้งหมดเป็นสุภาษิตได้โดยปริยาย แต่พวกเธอจงฟังคำของเราบ้าง ดูก่อน สารีบุตร ภิกขุในธรรมวินัยนี้ เวลาหลังจากอาหาร กลับจากบิณฑบาตแล้ว นั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง ดำรงสติเฉพาะหน้า หวังว่า 'จิตของเรายังไม่พ้นจากอาสวะเพียงใด เราจักไม่เลิกถอนการนั่งคู้บัลลังก์นี้ เพียงนั้น' สารีบุตร ! ป่าโคสิงคสาลวันงดงามด้วยภิกขุเช่นนี้แล"

พระบาลีพุทธภาษิตนี้ แสดงว่าสาวกผู้จะทำสถานที่ประเทศใดประเทศหนึ่งให้งามนั้น ได้แก่ภิกษุผู้บากบั่นในการปฏิบัติ และผู้อาจยังสถานที่ที่ตนเข้าอยู่อาศัยให้งาม ก็ได้แก่ผู้งามนั่นเอง เพราะผู้ไม่งามหาอาจทำผู้อื่นให้งามได้ไม่ - หมายถึงงามโดยธรรม.

ปริยัติ งามในเบื้องต้น 
ปฏิบัติ งามในท่ามกลาง
และ ปฏิเวธในที่สุด !

ที่มา การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาสภิกขุ หน้า ๗๔-๗๕

ภาพ บิณฑบาตหน้าพระบรมธาตุเจดีย์นครศรีธรรมราช ครั้งที่ ๑๐๓ เมื่อเช้าวันที่ ๒๕ กย.๕๙