การพระศาสนา

โลกจะเห็นแววตาของผู้ปฏิบัติธรรมถึงที่สุดแล้ว แจ่มใส บริสุทธิ์เยิ้มไปด้วยความสงบสุข แสดงความอิ่มความพออยู่เต็มที่ ดวงตาอันแจ่มใสนั้นทอดห่างจากตนไม่เกิน ๑ วาอยู่เสมอ แสดงการไม่ตื่นเต้นต่อทุก ๆ อย่างด้วยการไม่เหลียวดูอะไรด้วยความอยากได้เลยแม้แต่น้อย แสดงความเยือกเย็นภายในหัวใจด้วยการไม่สะดุ้งสะเทือนต่ออะไรหมด แม้แต่ดาบอันมีผู้จับเงื้อขึ้นสุดแขนและได้จ้วงฟันลงมาแล้วตรงศีรษะของตน เพราะเชื้อของความกลัวมิได้เหลืออยู่ภายในใจเลยแม้แต่น้อย

มีการพิสูจน์ได้ง่าย ๆ ด้วยตัวอย่าง เช่น แม้ใครแอบซ่อนอยู่ แล้วกระโชกออกมาจากที่มืดไม่รู้ตัว ก็จะไม่มีความไหวใจหรือไหวกายแม้แต่น้อย อย่าว่าถึงกับจะกลัวเลย

เป็นอันว่า ทุกข์หรือความหวาดหวั่นชนิดใดก็ตาม มิได้มีเชื้อเหลืออยู่ในดวงใจอันบริสุทธิ์นี้แม้แต่น้อย แม้ว่าร่างกายและการบริโภคนุ่งห่ม ความเป็นอยู่ในชีวิตจะยังคงเหมือนเดิม มิได้เปลี่ยนแปลงให้แปลกไปก็ตาม

นี่เป็นเพียงตัวอย่างส่วนน้อยที่สุดของผลอันน่าชื่นใจแห่งการปฏิบัติธรรม !

ที่มา การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาสภิกขุ หน้า ๗๖-๗๗

ภาพ ดอกไม้บานที่บ้านเมื่อเช้าวันบังสกุลส่งตายาย