บัญชาชีวิต

พี่แต้วกับพี่ตั๊น บอกว่าหลังลอยกระทงอาลีย์ก็ป่วยไม่ต่างจากแม่ คือมีปอดบวมแล้วก็อื่น ๆ ตามมา รวม ๔๙ วัน ก็ตามแม่ไปเมื่อเย็นวันที่ ๕ แล้วรับพระราชทานน้ำหลวงวันนี้

ได้พบน้า ๆ ทั้งหลายพร้อมหน้า
หลายคนก็จำพี่ตั๋งกับเต้ยได้ บ้างก็ต้องบอกว่าลูกแม่หลานน้าพา คุณตาขุนบวรฯ 
ถามกันถึงหลายเรื่อง โดยเฉพาะน้าพา น้ำท่วม รวมถึงเมื่อคราวงานแม่ แล้วก็น้ำแคบที่ครอบครัวนี้อพยพไปอยู่คราวสงครามโลกและน้ำก็กำลังท่วมหนักอยู่

น้าแป๊ะ - ทวีศักดิ์ เสนาณรงค์ บอกว่าตอนเด็ก ๆ ได้ไปหัดขี่จักรยานเป็นที่หลังบ้านเรา พร้อมกับสำทับว่า เจอกันต้องทักนะ เราญาติกัน

น้าตุ๊ - เป็นทหารเรือ เต้ยจำชื่อจริงไม่ได้ บอกว่าเวลาออกเรือรบไปแวะนคร พาเพื่อนไปล้มทับแล้วเที่ยวนครกันสนุกมาก ยังอยากไปเที่ยวอีกอยู่เลย

สำหรับอาลีย์ พี่แต้ว บอกว่าเมื่อวันที่แม่จากไป ตอนเช้าตื่นมาอาลีย์ก็เล่ามา 
"เมื่อคืนฝันว่าไปเที่ยวกับหวิน" พอพี่แต๊วบอกว่าแม่ไปแล้ว "อาลีย์ก็บ่นว่า หวินไปก่อนเรา"

ตอนนี้เจอกันหรือยังครับ พวกเราจำได้เสมอเมื่อแม่เล่าเรื่องแก่นแก้วของอาลีย์กับแม่ โดยเฉพาะตั้งแก๊งค์จักรยานเมืองนคร หากตอนนี้อาจจะประมาณเด็กแว้น แต่เป็นลูกสาว ผบ.ทหาร กับท่านขุนบวรเมืองนคร

อ้อ อาลีย์บอกกับพี่แต้วว่า 
"หวินเขาน่าจะอโหสิให้พวกเราหมดแล้ว ตอนที่ออกรับหน้าให้ครูทำโทษ 
ฐานขโมยมะม่วงโรงเรียนแล้วถูกจับได้แต่ใครไม่รับ แล้วแม่ก็รับแทนเพื่อน ๆ" นะครับ

สนุกกันเต็มที่นะครับแม่ นะครับอาลีย์.

๗ มค.๖๐

.................

แม่ครับ อาลีย์ครับ (เฮียอู๊ดด้วยครับ)
พบกันแล้วไปเที่ยวไหนกันบ้างแล้วครับ

นี้เมื่องาน ๘๐ ปีแม่ที่สยามสมาคม
ตอนอาลีย์มาอวยพรพิเศษให้แม่