บัญชาชีวิต

ตอนกลางวันถูกลากให้ร่วมโต๊ะกับน้าอำพล น้าเปรมจิตต์ น้าไสววิทย์ ลูกคุณตาหลวงเสนาฯ แล้วก็อีกท่านจำชื่อไม่ได้ ลูกสาวของคุณตาหม่อมหลวงจวง คุยกันสนุกมาก คนนั้นตกช้าง คนนี้ตกสะพาน ที่น้ำแคบ แล้วยังตอนหนีญี่ปุ่นบุกเมื่อวันที่ ๘ ธันวาคม ทั้งหมดเมื่อเกือบ ๗ - ๘๐ ปีก่อน แล้วจะทยอยเล่านะครับ

เมื่อเช้า เต้ยเลยเอาจดหมายที่คุณตาเขียนถึงน้าพาเมื่อปี ๙๐ ซึ่งตอนนั้นน้าพาพักอยู่กับคุณตาหลวงเสนาและคุณยายเยี่ยมจิตต์ มีเรื่องเหตุการณ์ปี ๙๐ กล่าวถึง ผู้การ ม.ล.จวง กับ ผู้บัญชาการ ว่า "ถ้าท่านถามถึง ให้เรียนท่านด้วยว่า เตี่ยขอกราบความระลึกถึงมาด้วยความยินดีที่ได้ทราบข่าวในส่วนตัวของท่านคราวนี้"

พร้อมกับที่บอกน้าพาว่า "เรื่องการงานต่าง ๆ ของเราได้ดำเนินไปด้วยดี สำหรับเรื่องการผิดกฎหมายหรือสินธรรม เราไม่ทำ และคอยหลีกเลี่ยงไม่เกี่ยวข้อง พร้อมด้วยคอยระวังไม่ทำการในสิ่งที่ผิด เราจึงไม่มีความหวาดเกรงใด ๆ ตั้งใจรักษาชื่อเสียงไว้เป็นอันดี ลูกไม่ต้องวิตกและเป็นห่วงเลย สำหรับคนอื่นเขา เราช่วยอะไรไม่ได้"

ทุกคนคิดถึงแม่มากครับ
พี่แต๊วงี้ บอกแต่เรื่องที่อาลีย์พูดถึงแม่
แถมเขียนในหนังสือที่จะแจกวันพรุ่งนี้เยอะแยะเลยครับ.

๒๑ เมย.๖๐