บัญชาชีวิต

" ... พี่ คนที่ไหนครับ ... " ผมถาม
" ... พนมไพรครับ เฮีย ... " คือคำตอบ
" ... มิน่า ใส่เสื้อลายตาราง
... เหมือนที่คนไข้คนนึงจากพนมไพรให้ผม
... หลังผมผ่าตัดช่วยชีวิตรอดจากกระเพาะทะลุเพราะกินยาแก้ปวดมาก ... "

ผมว่าต่อไปเรื่อย ๆ แบบจะให้เข้าเรื่องทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เรื่องเลย

" ... เป็นไงครับ ตอนนี้ ... " ผมถามใหม่

คำตอบคือ ร่วมเดือนหนึ่งแล้วที่ขับรถได้วันละไม่ถึง ๕๐๐ บาท
จากเดิมเคยได้วันละ ๑,๕๐๐ - ๒,๐๐๐ บาท
หลังจากขับรถมาตั้งแต่อายุ ๒๐ กว่า ๆ ตอนนี้ ๕๓
สรุปว่าตั้งแต่เรียน พี่น้องเพื่อนบ้านมาขับแท็กซี่กันทั้งนั้น
ก็เลยตาม ๆ กันมาขับตั้งแต่เด็ก
ตอนนี้ซื้อรถเองมาแล้ว ๒ รอบ รอบแรก ๑๒ ปี รอบนี้ ๗ ปีนี้

" ... พอดีรถเองครับ ค่าแก๊ส ๓๐๐ กินข้าว ๑๐๐ นึง พอสู้ไหว ... "
" ... แล้วรถเช่าทำไงกัน วันละ ๕๐๐ เหลืออะไร ? ... " ผมถาม
" ... ก็จอดสิครับ, บางเฒ่าแก่ก็ลดราคา, บางเจ้าก็จบ ... "

" ... ของพี่ก็พอไหว แล้วลูกเมียละครับ ? ... " ผมถามเรื่อย ๆ

" ... อยู่บ้านนอกทุกคนครับ ทำนา, มีอยู่ร้อยกว่าไร่ ... "
" ... !!! แล้วลูก ๆ ละครับ ... "
" ... จบหมดแล้ว ๒ สาว คนนึงเป็นพยาบาลที่นั่น
... ผมก็ไปบ้านเดือนละหน หรือไม่เขาก็เข้ามาเที่ยวกัน
... ที่บ้านมีรถ ๓ - ๔ คัน ฟอร์จูนเน่อร์คันนึง
... หลานคนนึง เป็นหมอฟันทีศรีสะเกษ
... ออกเบ็นซ์ ..(ผมจำรุ่นไม่ได้).. จับถนนดีเป็นบ้า ... "

" ... งั้นก็สบายแล้วซิครับ ผมก็เข้าวัดแล้วครับ ... "

" ... หลานผมคนหนึ่ง จบ ดร.เป็นครูอยู่เซ็นคาเบรียล ก็ลาออก
... ตอนนี้อยู่อินเดียกับแม่ชีบงกชครับ ... "

" ... เอาละครับ โชคดีนะครับ
... วันนี้ให้ได้ถึงพันนึงเน่อ ... "

๑๙ มีค.๖๓ ๑๓๒๕ น.
บ้านท่าวัง สะพานควาย กทม.