บัญชาชีวิต

คนส่วนใหญ่ในประเทศไทยและโลก ล้วนกลัวผีกันเป็นส่วนมากจากหลากหลายเหตุ ผมนั้นพอจำได้ว่ากลัวตาม ๆ กันมาตั้งแต่เด็ก จนมาอยู่ที่วชิราวุธที่บรรยากาศก็น่ากลัว แต่ก็ไม่เคยเจออะไรเองสักที มีแต่หวั่น ๆ จนไปเรียนแพทย์เชียงใหม่ ก็ไม่ได้เจออะไรสักที เคยแม้อยู่ในห้องกรอสคนเดียวกลางดึก ก็ไม่มีอะไรสักอย่าง ตอนใกล้สอบ เคยเชิญชิ้นส่วนของอาจารย์กลับมานอนท่องที่ห้องนอนจนผลอยหลับค้างอยู่กลางอกจนตื่น ก็ไม่เกิดเหตุอะไร ทำงานหมอมาเป็นนาน ผ่านคนตายมาไม่รู้เท่าไหร่ ก็ไม่เคยพบพานอะไรสักอย่าง มีอย่างเดียวที่วนเวียนมาบ่อย ๆ คือทีเรียกว่า "ผีอำ" ซึ่งทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่าไม่เกี่ยวอะไรกับผี แต่ตอนที่เพลีย ๆ และกำลังจะหลับแล้วเกิดอาการ "อำ" มันอึดอัดแบบจะไม่ไหวทุกที แบบต้องสู้สุดฤทธิ์ทุกที

ครั้นไปจำวัดอยู่ที่กุฏิโดดเดี่ยวในป่าหลังเขา แม้ไม่กลัวแต่รอยหวั่นลึก ๆ ก็ยังมีนิด ๆ ไม่ถึงดับสนิท คืนหนึ่ง จำไม่ได้แล้ว หลังทำวัตรเย็น ฟังธรรมที่ลานหินโค้งจนจบแล้วเดินกลับมาแปรงฟันเข้านอนตามกิจวัตร กำลังจะหลับก็รู้สึกมีลมกรรโชกปั่นป่วนไปทั่วทั้งบริเวณจากราวป่าด้านนอกเข้ามาถึงในกุฏิขนาดหน้าต่างทั้งบานไม้และบานมุ้งลวดแกว่งปิดเปิดกระทบวงกบพรึบพรับ ๆ ลั่่นไปทั่ว เหมือนที่เคยเห็นในฉากหนังผีอยู่เสมอ ๆ รู้สึกในตอนนั้นว่าผีกำลังน่าจะมาเยือนจริง ๆ เสียแล้วคราวนี้ หลังจากไม่เคยเจอจริง ๆ สักที แต่ยังมีอาการเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น อย่างตอนที่ผีอำ ขยับเขยื้อนแขนขาไม่ออกเหมือนกับถูกยึดไว้ หายใจก็อึดอัดไปหมดจนกระทั่งสู้ฮึดขยับได้ ด้วยใจเต้นรัว จำไม่ได้ว่าเหงื่อแตกหรือไม่และแค่ไหน

รู้แต่ว่า พอตั้งหลักขยับได้ ก็กวาดมือไปทั่วตั่งไม้ว่าเราอยู่ที่ไหน และมีอะไรบ้างรอบข้าง คว้าไฟฉายเปิดดูในห้อง ไม่มีอะไรกระจัดกระจายระเนระนาดอย่างที่รู้สึกเมื่อครู่ จับบานหน้าต่างทั้งไม้และมุ้งลวด ก็ยังลงกลอนและสับขออยู่มั่นคง ไม่ได้หลุดจนกวัดแกว่งไปมาได้ ส่องไฟออกไปด้านนอก สงบเงียบไม่มีอะไรไหวติง

จะเปิดประตูดูด้านนอกดีไหม ?

จะเจออะไรรอท่าอยู่ที่เฉลียง หรือบันได หรือข้างล่างลงไปไหม ?

สุดท้าย ถอนกลอนเปิดออกไปดูจนได้ ไม่มีอะไรทั้งนั้น ร่องรอยการกรรโชกของลมไม่มีทั้งสิ้น

สรุปทันทีเมื่อคืนนั้นว่า จิตเรามันทำงานของมันอย่างนั้นเอง โดยจริง ๆ แล้วไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักสิ่งเดียว

จำได้ว่าคืนนั้น หมดข้อวิตกกังวลกลัวผีเกือบสิ้นเชิง เหมือนกับจับได้กับจิตลึก ๆ ที่กลัวผีหลอกจนหลอกออกมาเอง

ถึงทุกวันนี้ บางครั้งยังคิดนิด ๆ ว่ายังจะมีผีมาหาไหมหนอ แต่ก็ไม่เคยพบสักที ส่วนอาการผีอำ ก็ยังมีมาบ้างเวลาที่ล้ามาก ๆ จากการทำนั่นโน่นนี่

เท่านี้นะครับ เรื่องผีหลอกผมที่สวนโมกข์

๑๐ มิย.๕๙