บัญชาชีวิต

ตั้งแต่เมื่อวานนี้ มีการส่งต่อข้อความว่าผู้ใหญ่ฯ จากพวกเราไปแล้วหลังจากชราและล้มป่วยตั้งแต่ต้นปีนี้

ผมรู้จักและนับถือผู้ใหญ่วิบูลย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่นึกไม่ออก คร่าว ๆ น่าจะมาจากการทำงานของมูลนิธิหมู่บ้าน ซึ่งตามลงไปทำงานในชุมชนหมู่บ้านแล้วเจอผู้รู้มากมาย ก่อนที่ขยายยกระดับท่านทั้งหลายเป็น ครูภูมิปัญญา แล้วก็ ปราชญ์ชาวบ้าน ฯลฯ โดยมีพี่น้องจากเมืองนครที่คีรีวงจำนวนหนึ่งด้วย และดูเหมือว่าผมน่าจะถูกตามไปเข้าวงผ่านทางขบวนของพี่ตรีวุฒิ น้าฝาก น้าประยงค์ แห่งเมืองนคร ที่ตั้งเป็นเครือข่าย ยมนา กันเมื่อสัก ๓๐ ปีก่อน

จากนั้นผมแวะเวียนไปเรียนรู้ที่บ้านท่านผู้ใหญ่หลายรอบ ขอนอนที่บ้านท่านก็หลายคืน ทั้งไปคนเดียว พาเพื่อนกับน้อง ๆ ตลอดจนการไปเป็นหมู่คณะ ก่อนที่จะเพลาลงเมื่อท่านผู้ใหญ่ไต่อันดับเป็น สว.และอะไรอีกมากมาย ที่ผมเองนั้นไม่ค่อยถนัด ดังที่ตอนนายกฯ สุจินดาขอให้อาจารย์โฆษิตรับเป็นเลขานายก แล้วมาทาบทามพวกเราหลายคนเข้าไปเป็นคณะที่ปรึกษานายกฯ คนนั้น แล้วผมปฏิเสธเด็ดขาดก็ครั้งหนึ่ง

แม้ระยะหลังจะห่างออกมามากจากแวดวงเพื่อนพัฒนากับชุมชนท้องถิ่นและหมู่บ้าน แต่ก็ยังระลึกถึงและนับถือทุกท่านอยู่เสมอ วันนี้จึงขอน้อมใจระลึกถึงกัลยาณมิตรอาวุโสฝ่ายชาวบ้านอีกท่านหนึ่ง ซึ่งทำอะไรไว้มากมายและเหลือเชื่อ ทราบว่าภริยาและลูก ๆ ของท่านก็สานต่อไว้ไม่น้อย ต้นไม้หลายหน่อในสวนบ้านผมตลอดจนแนวคิดวนเกษตรไม่น้อย ก็มาจากป่าและพ่อผู้ใหญ่วิบูลย์คนนี้นี่แหละครับ

คารวะท่านผู้ใหญ๋ด้วยธรรมครับผม
๑๔ มิย.๕๙