บัญชาชีวิต

พ่อปกป้องที่ไปเดินอยู่ที่ The Mall กลางกรุงวอชิงตัน ดีซี ส่งนี้มาให้ทบทวน
ชวนให้ผมนึกถึง ๒ คราวที่ไปเดินเดี่ยวอยู่ที่แถวนั้น 
เมื่อประมาณปี ๒๕๓๖-๓๗ และ ๒๕๕๔-๕๕
ด้วยการเชิญชวนของ ๒ องค์กร แห่ง ๒ ประธานาธิบดี
คือ ดไวท์ ด๊ ไอเซ่นฮาวร์ กับ วู๊ดโรว์ วิลสัน

รอบแรกเขาอยากให้ซึมซับรับมิตรไมตรีและคุณค่าอเมริกัน
รอบหลังเขาขอให้แลกเปลี่ยนเพื่อรับมือนานาภัยที่กำลังจะท่วมโลก
และอเมริกาก็ทำท่าว่าจะเอาไม่อยู่

ทั้งสองรอบ ผมเดินแถวนี้เพื่อทบทวนและเที่ยวดูสารพัดอยู่หลายวัน

อ่านสุนทรพจน์ของมาติน ลูเธอร์คิงส์ จูเนียร์ อีกครั้ง
แล้วนึกถึงหนังสือและสมุดแสตมป์ที่จั่วหัวด้วยวลี I Have A Dream นี้ 
ที่ขนกลับมาด้วยหลายเล่ม อีกครั้ง

ก่อนที่จะกลับมาวาดหวังให้ทั้งตัวเอง และ สังคมไทย อีกรอบ
ว่าเสรีภาพแบบไหนแน่ ที่เราชอบและว่าใช่
แต่หัวใจไม่ได้อยู่ที่ชอบว่าใช่ว

อยู่ที่ว่าจะไปกันได้ถึงไหนมากกว่า
มิฉะนั้นก็ประมาณ เช็คเด้ง ของอเมริกา นั้นเอง.

๑๕ มิย.๕๙