บัญชาชีวิต

คัทธนกุมารชาดก (ฉากที่ ๖)
เมื่อถูก ๒ สมุนไผ่ร้อยกอ-เกวียนร้อยเล่มบุกรุกราน
แล้วออกตามหาพ่อจนได้งาวิเศษก่อนที่จะเสียท่า
ถูกล่อจนตัวตายด้วยต้นชี้ตายของตัวเอง

งานนี้มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย และภาพก็ไปแทรกอยู่ตรงนั้นตรงนี้มิได้เรียงตามลำดับไม่ (ผมก็เผลอใส่ไปในบางตอนข้างต้นบ้างแล้วด้วย คือ ๒ รูปแรกที่กำลังยกทัพนะครับ)

เรื่องว่าสองสมุนนั้นด้วยความสำนึกในบุญคุณของคัทธนกุมารว่าเราทั้งสองได้ทั้งครองเมือง แถมยังมีมเหสีแสนสวย แต่นายยังไร้คู่และร้างเมือง เมื่อได้ข่าวว่าแม่นางสีดาแห่งเมืองจำปานครนั้นงามนัก จักยกทัพมาหักเอาเมืองและแม่นางสีดาให้คัทธนกุมาร กรีฑาทัพมาถึงไม่ทันเจรจาอะไร ฝ่ายขุนอำมาตย์ก๋กราบทูลคัทธนกุมารให้รีบยกทัพออกไปรับมือ รบพุ่งกันไป ๆ มา ๆ ถึงขั้นกำแพงพังกันแล้ว อ้าวบ่าวกับนายนี่เอง ทั้งสองต้องรีบขอขมาลากลับเมืองตัวเองแบบหมดรูป

ฝ่านคัทธนกุมารก็เข้าสู่ Mode เดิม คือออกตามหาพ่อ (อีกแล้ว) เจอฤาษี ปีศาจกับยักษ์ก็แวะแสดงธรรมให้ ในขณะที่พ่อ (พระอินทร์) ก็กลัวลูกน้อยจะตรากตรำเกิน จึงแปลงกายลงมาเป็นช้างเผือกชราภาพกำลังจะสิ้นใจมานอนรอท่า เมื่อคัทธนกุมารมาถึง ก็บังเกิดรู้แล้วก้มลงกราบ พ่อช้างจึงสลัดงาคู่สุดวิเศษ สามารถพาเหาะเหินได้จบครบทั่วจักรวาล

ครั้งทำศพพ่อช้างแล้วทรงขี่งาช้างเหาะไปถึงเมืองน่านฟ้าตักสิลาที่ถูกเจ้าเมืองท้ารบ แต่ไม่เอาด้วย จนฝูงต่อในงาต้องออกรบเอาชนะได้แล้วเจ้าเมืองก็ทูลเชิญเข้าเมืองแล้วทำอุบายให้คัทธนกุมารสอนวิชา ได้จังหวะก็ล่อให้เอาไม้เท้าต้นชี้ตายชี้ใส่ตัวเองจนตายกลายเป็นแท่งทองถูกนำไปทิ้งไว้นอกเมือง

(ยังไม่จบนะครับ ใครตามก็ขออภัยที่ยาวเหลือเกิน ผมเองก็กำลังขออภัยตัวเองที่ดันเริ่มอย่างนี้ก็ต้องทำให้จบจนได้ ประมาณว่าน่าจะอีก ๑ - ๒ ตอนจบครับ)

.

.

.

• Prev
• Next