บัญชาชีวิต

ได้ทองคำสุวรรณภูมิ
เมื่อไปตามรอยไทยและรอยธรรมที่ทวาย
รายงานการไปทวาย ฉบับที่ ๑

ผมขอส่งบันทึกเล่ามาด้วยบันทึกเดิมที่ทำไว้ดีมากเมื่อครั้งไปหนแรก มค.๕๘ แล้วปรับแก้และใส่หมายเหตุ รวมทั้งเพิ่มเติมบางอย่าง จกนี้ไปนะครับ มีทั้งหมด ๙ ตอนครับผม

การไปรอบใหม่ล่าสุดเป็นหนที่ ๓ นี้ เราออกจากอู่ทองตั้งแต่ตี ๕ ครึ่ง ถึงบ้านด่านน้ำพุร้อนราว ๆ ๗ โมงครึ่ง ตะวันกำลังจ้าพอดี หลังเข้าห้องน้ำ รับประทานอาหารเช้าแล้ว ที่ด่านใช้เวลาทำใบผ่านแดนตั้งแต่ ๐๘๓๐ น.กว่าจะครบคนทั้ง ๓๖ ชีวิต ก็ ๐๙.๓๐ น. เดินข้ามแดนไปรอรถ ๓ คันจากทวายที่ออกมาจากโน่นตั้งแต่ตี ๓ แล้วติดด่านเพิ่งข้ามมารับได้ก็พอดี โดยกลางแดนที่เป็น No Man Land นั้น เราผ่าน ๕ ด่าน เริ่มจากตรวจคนเข้าเมืองไทย ทหารไทย ทหารพม่า หน่วยควบคุมการผ่านแดนกะเหรี่ยง แล้วก็ตรวจคนเข้าเมืองพม่าที่ "คีตี้" ซึ่งเป็นย่านตลาดและชุมชนใหญ่ เจดีย์บนยอดเขายังไม่เห็นเสร็จ จากนั้นก็ผ่านถนนดินเต็มไปด้วยฝุ่น ท่ามกลางภูเขาโล้นเลี่ยนเตียนหมด มีไฟไหม้คุเป็นระยะๆ จนถึงสะพานหนึ่งที่ไฟคุจนคอสะพานเป็นหลุม จนคันกลางตกไปติดต้องลงมาเข็นและเดิมข้ามสะพาน ในขณะที่รถคันของเราหม้อแบตเตอรี่ไหม้จนละลายอยู่ใต้ก้นผม จนต้องลุ้นกันตลอดทางไม่ให้เครื่องดับ จนเกือบถึงตัวเมืองทวายได้เปลี่ยนรถอีกคัน

ขากลับที่เราตั้งใจจะลงไปท้องน้ำตะนาวศรีเพื่อดูการขุดร่อนหาทอง พอพ้นด่านกะเหรียงมาเลียบแม่น้ำตะนาวศรี ได้ลงไปจุดหนึ่ง กลายเป็นแคมป์คนงานขุดวางท่อร้อยสาย ไม่เจอ "เหมืองทองแบบรางล้าง" พบแต่ที่ร่อนด้วยเลียงเอามาตากไว้รอเลือกทองพร้อมกับเลียงไม้ ก็เลยเอามาสาธิตวิธีร่อนเท่าที่เคยเห็นและเคยร่อนเองที่ริมแม่น้ำโขงและคลองโต๊ะโมะ จากนั้นจึงได้เห็น "รางล้าง" อยู่อีกฝั่งคลอง ไม่สามารถข้ามไปได้ น้องสาวชาวไทยคนหนึ่งบอกว่าตอนนี้มีทองน้อยมาก เธอเองเป็นพม่า เกิดและเรียนเมืองไทย แต่ไม่มีอนาคตก็เลยกลับมาอยู่พม่า ขายน้ำท่าอยู่ในแคมป์ริมทางอยู่อย่างนี้

รายงานฉบับหน้าจะเห็นเหมืองทองที่บันทึกไว้เมื่อคราวแรกแบบเต็ม ๆ นะครับ

.

• Prev
• Next