เพื่อแผ่นดินเกิด

เมื่อไปถึง มีคนนำบรรยายถึงวิธีทอผ้าทั้งสอง ว่า ผ้าไปถานนั้นสืบต่อมา ๒๐๐๐ ปี จากเมือไปถานที่เป็นนครหลวงแห่งราชวงศ์สาตวาหนะที่ส่งเสริมพระพุทธศาสนาที่ภารหุต สาญจีและอชันตา รวมทั้งมีหลักฐานการพบเหรียญสาตวาหนะที่คลองท่อมที่มีรูปเรือสองเสากระโดงกับวัวด้วย ผ้าไปถานนี้ดูแล้วน่าจะเป็นเท็คนิคการจกด้วยดิ้นบนหูกขนะทอเป็นรูปต่าง ๆ เช่นนกยูง ดอกบัว ฯลฯ ส่วนผ้าฮิมรูนั้น ว่าเพิ่นำมาส่งเสริมเมื่อราชวงส์โมกุลย้ายนครหลวงลงมาอยู่ที่เอารังคบัดระยะหนึ่ง ทอยกเป็นผืนไปเลย

จากนั้นพวกเราก็หาความสำราญเลือกซื้อหากันตามชอบใจ มีสารพัดผ้าที่เขาบอกว่าทอที่นี่ ๆ ทั้งนั้น แต่ผมว่ามาจากหลากหลายที่ตามวิสัยของการค้าที่จะให้มีหลากหลายไว้ก่อนโดยไม่ได้สัมพันธ์กับที่สาธิตแสดง ผมได้ผ้ายกดิ้นเงินกับลายบัวที่เขาพยายามบอกว่าเอาลายจากอชันตามาเป็นแบบ อย่างละผืน กะว่าจะเอามาคาดเอวแทนผ้าขาวม้าตามวิสัย กับผ้าวาดรูปพระนางสิริมหามายารำพึงหลังทรงพระครรภ์อีกผืนหนึ่ง ส่วนภาพพระพุทธองค์ทรงโปรดพระนางยโสธราพิมากับพระราหุลบนผืนผ้าใบนั้น เอามาไม่ไหวเพราะแพงมากเกินไป

ออกจากร้านแรก มีร้านบูติกอยู่ข้าง ๆ ของผู้หญิงทั้งนั้น เน้นปักดิ้นหรูหราเกินตัวผมเอง พอถึงที่พักพอมีเวลา จึงชวนกันออกไปดูอีกร้านด้วยรถตุ๊ก ๆ มีทั้งไปถานและฮิมรูดูสวยกว่า ราคาก็พอ ๆ กัน เลือกได้ส่าหรี ๓ ชิ้นมาชุดหนึ่ง กะว่าจะแยกเอาผืนหนึ่งมาทำผ้าปู อีกผืนหนึ่งทำผ้าขาวม้า แล้วค่อยดูอีกที่ครับ.

ใครเดาได้ไหมว่าในนี้ ผมเลือกผืนไหนมา ?

๖ กพ.๖๐