เพื่อแผ่นดินเกิด

พอถึงหนานปลิว
ผมก็ขอถ่ายรูปคณะแรกที่มาถึงก่อน
แล้วตาม "ตาดำ" ลงเล่นน้ำในหนานนั้นคนเดียว

"เหลียวดูท้องฟ้าที่ครึ้มฝน
แลตามสายน้ำที่ถั่งโถมมาจนถึงตัว
พินิจถึงหมู่หินที่ล้วนหล่นลงมาแตกกระแทกอยู่ทั้งนั้น
แล้วนี้...
เรามนุษย์ จะยังอะไรกันอีกหนอ ?"

คิดอย่างนั้น จึงรีบขึ้นฝั่ง
บอกทุกคนให้รีบกินข้าวก่อนที่ฝนจะหลั่งลงมา
แล้วน้าป่าอาจจะบ่าไหล...จนอาจจะไปไม่ถึงไหน

แบ่งข้าวกว่าครึ่งให้ "ตาดำ" กินด้วย
โดย "ตาดำ" ปันไปไหว้เจ้าที่อีกส่วนหนึ่งด้วย

แถมมีเวลาเล็กน้อยได้ดูไม้น้อย ๆ ในซอกหิน
ทั้งหญ้ารังไก่ใบสั้น ๆ
ผักแว่นหรือบัวบกบนน้ำตกที่กินแล้วไม่ล้ำเท่าที่ข้างล่าง
ส่วนเฟิร์นหนังน้อย ๆ นั้นน่าสนใจมาก
คิดถึงอาจารย์ระพีอีกแล้ว

ขณะที่เทียนน้ำตกก็ให้ดอกสพรั่งอยู่เป็นกอ ๆ
รวมทั้งที่กลางห่าน้ำแห่งหนานปลิวด้วย

ในซอกหนึ่ง มีไทรย่าน
ออกใบเป็นชุด ๓ ยังกะ "ตรี" ที่พระศิวะถือ

มนุษย์เรานี้
มีอำนาจเหนือ...หรือว่ายังอยู่ใน...
ธรรมชาติ...ที่หนานปลิว ?

๒๙ พค.๖๐