เพื่อแผ่นดินเกิด

นี้คือหนึ่งในเป้าหมายในการไปจีนรอบนี้ของผม
ขอแหย่เล่น ๆ ด้วยภาพชุดนี้จาก ๒ พิพิธภัณฑ์
คือ พภ.มณฑลกว่างตุ้ง และ พิพิธภัณฑ์สุสานกษัตริย์แห่งหนานเยว่

อันเนื่องมาจากพื้นที่แถบนี้ตั้งแต่ตอนเหนือของเวียดนามถึงกว่างสีกว่างโจว
ตลอดก้นอ่าวตังเกี๋ย ลึกเข้าไปถึงเมืองแถม เดียนเบียนฟู หัวพันทั้งห้าทั้งหก
สิบสองปันนา สิบสองเจ้าไท ฯลฯ ว่ากันว่าเป็นแดนของคนที่ทางจีนเรียกว่า "ไป่เยว่"
ที่หมายว่า "คนป่าร้อยจำพวก" พี่สุจิตต์ วงษ์เทศ แปลว่า "พวกร้อยพ่อพันแม่"

หลายฝ่ายสรุปว่า "ไป่เยว่" นี้มีหลายชนชาติ โดยเฉพาะ จ้วง ไท ต้ง หลี่ เย้า ฯลฯ
เป็นพวกที่เก่งหลายอย่างและมีของดีหลายสิ่ง 
รวมทั้งการเดินทางค้าขายในทะเลใต้ได้ของดีที่คนจีนต้องการมาก

เมื่อจิ๋นซีหวง รบกันจนรวมจีนได้ ก็เริ่งแสวงหาของดีประดับบารมี 
โดยเฉพาะยาอายุวัฒนะ หวังจะให้ราชวงศ์ยงยืนเป็นหมื่นปี
ได้ส่งทัพลงมาพิชิตดินแดนของชาวไป่เยว่ไว้ได้ทั้งหมด มีช่องทางเดินทะเลของตนเอง
แต่อยู่ได้เพียง ๑๕ ปี ราชวงศ์ก็ล่ม

มีแม่ทัพจีนคนหนึ่ง ตั้งตัวเป็นเจ้าใหนหมู่ชาวเยว่ ได้ชื่อว่า "เจ้าโถ"
สถาปนาเป็นอาณาจักร "หนานเยว่" สืบราชวงศ์ได้ ๓ รัชการ ถืงหลานคือ "เจ้าโม"
ซึ่งตอนแรกพระเจ้าฮั่นหวู่ติ้ก็ยกให้เป็นเจ้าประเทศราช ก่อนที่จะกินรวบลงในที่สุด

ภาพชุดแรกเป็นภาพวาดที่ พภ.มณฑล รู้เจ้าโถท่ามกลางชาวเยว่
ภาพชุดหลังเป็นเสื้อหยกของเจ้าโมในสุสานกษัตริย์ที่พบขณะขุดดินเพื่อสร้างอพาร์ตเม้นต์
ริมถนนใจกลางนครกว่างโจว ถักร้อยด้วยไหมแดงที่เขาซ่อมใหม่จัดแสดงไว้อย่างนี้
รวมกับกรามและกระโหลกของท่านด้วย

ผมเองนั้น ข้องใจว่า "เจ้าโถ" "เจ้าโม" จะเป็นไทยไหม
ไปคราวนี้ก็ชัดว่าท่านเป็นจีน แต่ชาวเยว่นั้นน่าจะมีไทยอยู่ด้วยก็ได้
ในขณะที่ชื่อหัวหน้าที่เขาเรียกว่า "เจ้า" นั้น ก็พ้องกันมากับไทยเราเหลือเหินครับ

เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วจะค่อย ๆ คลี่ที่ละนิดนะครับ

๓ สค.๖๐