เพื่อแผ่นดินเกิด

“ ในบริเวณเมืองไชยานี้ พบอวโลกิเตศวรเล็ก ๆ รอง ๆ ลงมา...ราว ๑๓-๑๔ องค์ จึงกล่าวได้ว่าเป็นดงมหายาน ... สมัยอยุธยามีพระพุทธรูปศิลาแท่งทึบล้วน ๆ ในเมืองไชยานี้ประมาณ ๓๐๐-๔๐๐ องค์ องค์ขนาดใหญ่หนักตั้งสองตันสามตันก็มี ... เป็นอันว่าสมัยศรีวิชัยรุ่งเรือง สมัยอยุธยารุ่งเรือง ส่วนสมัยทวารวดีนั้นเราไม่อาจจะกล่าวว่ารุ่งเรือง เพราะว่าพบชิ้นโบราณวัตถุส่วนน้อย ... จะมีราว ๑๕-๑๖ องค์ ... ก็เป็นอันว่าแผ่นดินตรงนี้มีพระพุทธศาสนามาแล้วไม่น้อยกว่า ๑,๒๐๐ ปี หรือ ๑,๘๐๐ ปี หรือถึงสมัยทวารวดี”

น้อง ๆ ที่สุราษฎร์-บ้านดอน-ท่าข้าม-ไชยา บอกผมว่า อยากจะศึกษาค้นคว้าและประมวลออกมาเพื่อให้ชาวสุราษฎร์ได้รู้และตระหนักถึงความสำคัญของสุราษฎร์ธานี โดยนัดจิบกาแฟแลลูกปัดกันที่ท่าฉางในวันพรุ่งนี้ และอยากให้ผมมาเล่าเท่าที่จะเห็นควร ตอน ๑๐.๓๐ น. - ๑๒.๐๐ น.ซึ่งเท่าที่ทราบว่าจะมีคนมาร่วมกันเป็นร้อย และหากจะเอาบางสิ่งอย่างที่คนทางนี้อาจจะไม่ค่อยได้เห็นมาให้ได้ดูกันด้วยก็จะดี

ผมเอาหนังสือเล่มนี้มาอ่านทบทวนอีกรอบ และว่าจะเอาไปให้คนสนใจได้เลือกเอาไปประกอบการศึกษา ท่านอาจารย์ศรีศักร วัลลิโภดมบอกว่า หนังสือนี้นับเป็นงานด้านโบราณคดีชิ้นเยี่ยมที่ท่าน อ.ทำออกมาอย่างดียิ่ง

เมื่อวานนี้ตอนผ่านเกาะสมุย-พะงันเข้าบางกอก
ผมเล็งช่องกลางของ ๒ เกาะ เจอช่องอ่างทองที่เถ้าอังคารท่านอาจารย์มาลอยเมื่อ ๒๐ ปีก่อน

ตะกี้นี้ ตอนเครื่องถึงนอกฝั่งท่าชนะ
ผมก็เห็นทิวเขาประสงค์ที่เถ้าท่านอาจารย์ก็มาโปรยไว้

เล็งจนเจอปากน้ำที่จะเข้าสู่เขาประสงค์
แล้วเลาะฝั่งเรื่อยลงไปจนถึงพุมเรียง-แหลมโพธิ์
จนตลอดตลาดไชยา

รวมทั้งปากน้ำท่าฉาง
และที่ราบตะพักน้ำก้นอ่าวบ้านดอนที่กำลังกลายเป็นสวนปาล์มขนาดใหญ่

หวังว่าพี่น้องคนสุราษฎร์-บ้านดอน-ท่าข้าม-ไชยา ฯลฯ
จะทำฝันเป็นจริง จนเกิดเป็น 
"แนวสังเขปโบราณคดีรอบอ่าวบ้านดอนรอบใหม่"

ในวาระ ๑๑๑ ปี พุทธทาสภิกขุ ครับ.

๕ สค.๖๐

หมายเหตุ : ใครสนใจหนังสือเล่มนี้บ้างไหมครับ พรุ่งนี้จะได้ติดมือไปที่งานท่าฉางครับ