เพื่อแผ่นดินเกิด

วันถัดจากไปกำแพงเมืองจีนและนครแห่งโลกหน้าของราชวงศ์หมิง
คณะได้ไปยังพระราชวังฤดูร้อนแห่งที่สองที่ยังอยู่ดี

โดยผมขอพาเจาะพิเศษอีกสองสามจุด
นี้คือจุดแรกที่ "ปลา" เธอจะไม่พาเข้า แต่ผมจะเข้า
ชื่อผมแปลเอาเองว่า พระตำหนักเติมเต็มพระสำราญ
ในนั้นมีโรงงิ้วหลังเบ้อเริ่ม ใหญ่กว่าที่วังต้องห้าม
ในโรงงิ้วใหญ่ด้านหน้าที่เป็นห้องแต่งตัวนักแสดงนั้น
ตอนนี้จัดแสดงภาพวาดและกวีบนม้วนผ้า งั้น ๆ

พอเลยเข้าไปข้างในเท่านั้นแหละครับ
พวกเราก็เติมเต็มความสำราญกันทันที
ต่อยอดที่ "ปลา" เธอเล่าอย่างนี้ว่า...
"ที่พระนางซูสีชอบงิ้วนั้นก็เพราะว่า
เป็นช่องทางเดียวที่จะได้ทรงพบปะบุรุษ"
ผมก็เลยเติมต่อเล่น ๆ ว่า ถ้างั้น ด้านในนี้
อาจเป็นห้องท้องพระโรงที่พระนางตามงิ้วมาเติมกันต่อ
คุณพิชิตก็เติมต่อว่า รู้ไหมว่า 
เขาว่ากันว่า เธอมีขันทีคนสนิทคอยถวายพระสำราญพิเศษ

จากนั้นพวกเราก็ปล่อยให้พระนางทั้งหลายกับคุณพิชิต
เข้าไปแสวงความสำราญกันเป็นนานอยู่ในนั้น
โดยผมเองก็ชวนเหล่าบริวารที่สมมุติเป็นข้าราชบริพาร
นั่งรอท่านและเธอที่ใช้เวลากันนาน

ระหว่างนั้นที่โรงงิ้ว มีการแสดงบนเวที
พวกเราข้าทาสบ่าวไพร่บริวารก็ทิ้งเธอแล้วแห่กันไปดู
เป็นระบำสลับหน้า ครู่เดียว
ก็ต้องกลับมารอท่านและเธออีกยกใหญ่

สำราญบานใจกันทั่วหล้าและทั่วหน้าครับ

๒๗ กย.๖๐

ฝากส่งต่อภาพถึงท่านทีปรากฏด้วยนะครับ