เพื่อแผ่นดินเกิด

ใคร ๆ ที่จะไปคีรีวง มักถามเสมอว่า ... นี่นั่นโน่น
เมื่อวานนี้ผมตามเข้าไปเยี่ยมคณะจากฉมาที่ยกบริษัทมา "เล่น" กันที่คีรีวง
เพราะถูกถามตั้งแต่แรกว่าจะอย่างไรจึงจะดี นอนที่ไหน ?
ผมไหว้วานให้ "นายตุ๊กแก" แห่งศูนย์ข้อมูลหมู่บ้านรับธุระแทน
แล้วเจริญ "อุเบกขา" เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ อย่างวางใจ
โทรถามไถ่นิดหน่อย ทั้งสองฝ่าย เพื่อไม่ให้พลาด

บ่ายวาน หลังเสร็จกิจตามตำนานขนมจีนเมืองคอนที่ริมคลองหัวตรุด
ก็เลยแวะเข้าไปเยือน

"อ้าว คุณหมอ มานี่ด้วยหรือ ผมไปที่สวนโมกข์บ่อย ๆ
นี้มาร่วมลานสกามาราธอนพรุ่งนี้" คณะหนึงทักผมที่หัวสะพานคีรีวง

"จักรยานเหินปากแหกไปคนหนึ่ง เพิ่งกลับจากเย็บที่ รพ.ลานสกา ตอนนี้ให้นอนพักอยู่ชายคลอง นอกนั้นยังเล่นน้ำอยู่วังปลา"

ผมก็เลยถือโอกาสชวนนายตุ๊กแกตรวจตราศาลาใหญ่ริมคลองในวัด
ที่จะพาคณะบุญจาริกไปนอนตอนเดือนสิบที่จะมาถึง
จองไว้เรียบร้อย นอนกันได้เป็นร้อย แต่เราจะไปไม่ถึงครึ่ง

จากนั้นก็ตามไปที่ท่าหา ทำเอาตกใจใหญ่ เพราะกำลังปรับปรุงขนานใหญ่

เจอเณรหวิน กำลังดูแลลานจอดรถ บอกว่าสบายดีเสมอ ๆ
มีคนมามาก ถามถึงหมอและคีรีวงว่าจะยังไงต่อไป
ตอบอย่างที่เคยคุยกัน "อะไรมันจะเป็นก็เป็นไป ทำวันนี้ที่เราให้ดีเป็นพอ"

ประเดี๋ยวเดียว "ฉมา ทั้ง ๔๐ ชีวิต" ก็กลับลงมาจากวังปลา
บอกว่า "สนุกกันมากทั้งวันครับหมอ"

ผมก็เลยชวนไปพบที่วัดสัดนิด สำหรับคนที่ยังนึกสนุก
จะชวนช่วยชาวคีรีวง เรื่องอุโบสถเก่าที่ขาดครึ่งเมื่อคราวอุทกธรณีภัย ปี ๓๑
ซึ่งสำเร็จ คุณยศกับอู๊ด ออกปากว่าจะช่วยด้วยแล้ว

จากนั้นจึงกลับไปที่ชายคลอง ลงเล่นน้ำ
เอาหินมาถูตัวก้อนหนึ่ง แล้วมอบให้กับคุณยศ เผื่อเอาไปถูกันให้ทั่วทั้งคณะ

ก่อนกลับ ผมได้เจอผู้ใหญ่ปูน ที่ขอ ผจก.รีสอร์ทไปเชิญตัวมาหา
"ผมนั่น เป็นห่วงแต่หมู่บ้าน กับชาวคีรีวง วันหน้า"
"ผมว่า อะไรจะเกิดก็เกิด เราก็ทำเท่าที่ทำได้ให้ดีที่สุดครับ"
เดาดูว่าวจีไหนของใคร ระหว่างผู้ใหญ่กับผม

ก่อนกลับเมือง
ผมแวะคารวะน้าฝาก ตรีถวัลย์
อีก ๑ ปราชญ์ชาวบ้านแห่งคีรีวง ร่วมรุ่นกับ ผญ.วิบูลย์ เข็มเฉลิม
ที่ทุกวันนี้ อายุ ๗๘ แล้วครับ

เท่านี้ก่อนนะครับ เพราะหากจะให้เล่าเรื่องคีรีวง
คงต้องใช้อีกหลายรอบชีวิต มาเรียบเรียง
แล้วจะค่อย ๆ ทยอยนะครับ

อ้อ เดือนสิบนี้ บุญจาริกจะนำคณะไปยกหมรับ ทำบุญ สารพัด ฯลฯ
กันที่เมืองนคร คีรีวง วัดศรีทวี และ สวนยินดีทะเล
ฟังมาว่ารับ ๓๕ แต่จองกันมา ๘๐ ตายกันข้างหนึ่งแน่...รอบนี้

๑๙ มิย.๕๙