เพื่อแผ่นดินเกิด

ผมเคยแวะมาแล้ว ๒ หน ส่วนที่โซโล เคยไปนอนค้างด้วยแล้ว และที่นี่ ทำให้นึกถึงวังเจ้าเมืองปักษ์ใต้รวมทั้งที่เมืองนครแต่ก่อนจนถึงสมัยรัชกาลที่ ๕ ก็น่าจะประมาณนี้ เพียงแต่ที่นี่พิเศษน่าจะที่สุด เพราะองค์สุลต่านท่านมี ๒ สถานะ หนึ่งเป็นประมุขแห่งนครใหญ่ที่มีประชากร ๓.๕ ล้านคน และเป็นผู้ว่าราชการเมืองตามตัวบทกฎหมายด้วย ทรงมีงบประมาณอุดหนุนจากรัฐบาลกลางภายใต้ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ พร้อมกับทรงมีกิจการเชิงธุรกิจอีกมากมาย เข้าขั้นมหาเศรษฐีอีกคนหนึ่งด้วย ทั้งหมดนี้เนื่องจากสายราชวงศ์ของพระองค์ที่สืบสานมาถึงองค์ที่ ๙ นี้ มีบทบาทและคุณูปการต่อการเคลื่อนไหวต่าง ๆ ของชาติอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะการกู้เอกราชรวมทั้งการต้านทานญี่ปุ่น เพียงแต่ว่าทรงไม่ชนะารเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีเท่านั้น

ส่วนอีกเกือบ ๑๐ สุลต่านอื่นในอินโดนีเซียนั้น มีสถานะเป็นเพียงสัญญลักษณ์ของเมืองน้อย ๆ ไม่ใหญ่และสมบูรณาญาสิทธิราชอย่างที่นี่

การเข้าถึง เขามีที่จอดรถเตรียมไว้ แล้วใช้รถชัตเติ้ลเล็กลำเลียงส่งถึงประตูวังที่มีนายทวารนุ่งโสร่งเหน็บกริชดูดีมาก ๆ ผมเจอต้นชมพู่น้ำดอกไม้ตัวจริงที่กัดแล้วหอมกรุ่นอยู่ในปาก ทุกวันนี้หาได้ไม่ง่ายนัก จากนั้นจึงถึงโรงรอที่เขาเอาเครื่องดนตรีวงฆ้องชุดใหญ่มาจัดวางไว้ มเล่นเป็นเวลา ก่อนเข้าประตูชั้นใน มีโรงยามทำไว้ดูดีทีเดียว

พอเข้าประตูวังชั้นใน มีศาลาประดับกระจกรูปเครื่องดนตรี จึงเดาเอาว่าน่าจะเป็นที่เล่นหรือฟังเพลง มี ๒ อาคาร วางวอสาวิกาไว้ แกะไม้เ็นรูปหลายสัตว์สวยดี รวมทั้งเขากวางทั้งของแท้และกอเฟิร์นนั้นด้วย