เพื่อแผ่นดินเกิด

เช้าวันที่ ๒๖ ที่เราไปถึงกันตอน ๐๙.๓๐ น.นั้น มีทัวร์จีนเดินสวนออกคณะหนึ่ง เมื่อไปถึงมีคนมาถ่าย pre wedding อยู่คู่หนึ่ง กับคู่รักอินเดียอีก ๓ คู่ แล้วก็คนไทย ๓ สาว ตามด้วยคณะเที่ยวเกาหลี ๗-๘ คน ต่อด้วยเด็กจากยะลาคณะใหญ่

ผมลงไปแช่ประเดี๋ยวเดียวก็พอ โดยได้เดินเลยไปที่ลานชมพู่น้ำด้านบน ก่อนที่จะวกกลับมาตามถนนใหญ่ผ่านดงป่าเขาประบางครามหรือพรุเตียวที่มีป้ายชื่อต้นไม้มากมาย บอกอะไร ๆ ถึงการตั้งชื่อที่น่าสนุก ตั้งแต่ขี้ขม ชมพู่น้ำ พะวา รักป่า คอแลน เฉียงพร้านางแอ สั่งทำ สะเตียว มะกล่ำตาไก่ ยายจูงหลาน ชันรูจี ก่อหยุม นกนอน ผักหวาน-ผักพูม เตยใหญ่ พุดท่อยาว ประยงค์ป่า พลับกล้วย ดำตะโก หัสคุณใหญ่ ก่อตาหมู ขันทองพยาบาท ไผ่คลาน ทุ้งฟ้า หมุยป่า โมกแดง กระบาก ไกรทอง บุหรง ปอผ่าสาม ชีขาดเพล ฯลฯ

ที่สำคัญ ชวนนึกถึงเมื่อ ๓๐ กว่าปีก่อน ที่ผมเคยขับรถบุกมาคนเดียวที่กลางป่านี้ เพื่อตามรอยนกแต้วแล้วท้องดำครอบครัวสุดท้ายที่เพิ่งมีรายงานการพบในป่าผืนนี้ หลังจากเชื่อว่าสูญพันธุ์ไปนานมากแล้ว คราวก่อนถามว่าพวกเขายังเหลือและอยู่ ๆ ไหม ได้ความว่า ไม่นานมานี้ยังได้ยินเสียงร้อง แต่ไม่เจอตัวนานแล้ว

๓๐ สค.๕๙