การพระศาสนา

สีหราชสถิตย์ถ้ำ ลึกล้ำที่เชิงเขา
หิมพานต์นบนานมา เป็นผาสุขทุกวันวาร
เอนกายดูซ้ายขวา ตรวจตราหรดาล
จุลณ์มโณศิลาลาน เป็นระเบียบฉบับดี
กำหนดหมายทิศตั้ง ระแวดระวังสติมี
สีหไสยาเจ็ดราตรี จึ่งจะตื่นสำรวจดู
เห็นหรดาลก็ใจหาย กระจัดกระจายเพราะหางหู
"ชาติหมา" แท้เทียวกู ไม่สมชาติ "ราชสีห์"
ไม่ออกแสวงซึ่งภักษา จนกว่าจะนอนดี
ปลิดเสียซึ่งชีวี ปากเกรี้ยวกราด "ไอ้ชาติหมา"
ครบเจ็ดวันพลันตื่นดู เห็นหางหูอยู่ในท่า
เรียบร้อยสมศักดา ราชาสัตว์หยิ่งผยอง
จึงบรรลือสีหนาท เผ่นผงาดจากถ้ำทอง
แผดเสียงสามครั้งก้อง โจนจับสัตว์เป็นภักษา
ผู้ใดแม้ใจขุ่น จิตวิ่งวุ่น "ตัวกู" มา
สมชื่ออ้ายชาติหมา ใช่ศากยบุตรพุทธวงศ์
อดภิกขาจนกว่าจิตว่าง เอาเยี่ยงอย่างสิงห์ประสงค์
เปล่งสีหนาทประจง กินก้อนข้าวของชาวเมือง ฯ

ที่ซอกหนึ่งของบันไดขึ้นชั้นบนด้านเหนือในโรงหนังที่สวนโมกข์ไชยา มีภาพปริศนานิทานไทยที่ใคร ๆ รวมทั้งผมด้วยไม่ค่อยได้ดูกัน

ท่านอาจารย์สุชาติบอกว่า ภาพนี้ก็อาจารย์โกวิท เขมานันทะวาด เริ่มไว้ แล้วพวกเราทั้งหลายก็ช่วยกันเติม เรียกว่าภาพ "ราชสีห์นอนอย่าง...ไอ้ชาติหมา" อยู่คู่กันกับอีกภาพ "แม่หมาสอนลูกเรื่อง...ไอ้ชาติคน"

อ่านคำประพันธ์ที่ท่านบรรจงเขียนประกอบไว้อย่างวิจิตรเอาเองนะครับว่าเรานี้นั้น "ชาติไหน ?"
ท่านบอกว่า "หรดาล จุลณ์มโณศิลาลาน "
คือก้อนกรวดน้อย ๆ ที่พญาราชสีห์ผู้องอาจ
จะเอามาโรยรองนอนแล้วตื่นมาตรวจตราว่าวางอยู่เหมือนเดิมหรือว่าเคลื่อนย้ายในระหว่างหลับ ๗ ราตรี
หากอยู่ดีจึงจะองอาจ "เผ่นผงาดจากถ้ำทอง"
สมชื่อศากยบุตรพุทธวงศ์
จนสามารถ "กินก้อนข้าวของชาวเมือง" ได้

ภาพนี้ ทบทวนแล้วสงสัยอดข้าวหลายราตรี
หรือไม่ก็อาจต้องยอมเสวย "ไอ้ชาติหมา" อีกหลายเพลา

หมายเหตุ :
รายละเอียดยังไม่ครบครับ
ถ่ายรูป/ตำแหน่ง/ชื่อภาพ/ผู้วาด/ปีที่วาด/ที่มา/ความหมาย/อื่นๆ

๒ พค.๖๐
#๑๑๑ปีพุทธทาส
#ปริศนาธรรมที่สวนโมกข์
#เพลินธรรมนำชม