การพระศาสนา

ผลที่เกิดจากกิริยาอันนี้ เรียกว่า "อริยผล" รวมทั้งสองอย่างเราเรียกกันสั้น ๆ ว่า "มรรคผล"

อริยมรรคที่แก่กล้าถึงขีดที่ทำลายความชั่วในใจได้เพียงใด ก็มีชื่อเรียกตามขั้นแห่งความสามารถของตน ว่าโสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตตมรรค ดังได้กล่าวมาแล้ว.

อริยผลย่อมมีคู่กับมรรคทุก ๆ มรรค เพราะฉะนั้นจึงได้เป็นมรรค ๔ ผล ๔ อริยมรรคเป็นเหตุ อริยผลเป็นผล

อริยมรรคที่มีชื่อต่างกันก็เพราะทำลายกิเลสได้มากน้อยกว่ากัน โอกาสเปิดให้องค์มรรคประชุมกันเป็นอริยมรรคได้เมื่อใด การตัดสัญโญชน์ก็มีขึ้นในขณะนั้นทันที โอกาสนี้ไม่จำกัดกาล มีได้ในขณะที่ใจดิ่งเป็นอารมณ์เดียว โดยบังเอิญ (เช่น ในการฟังเทศน์ได้บรรลุ ณ ที่นั้น) ก็มี โดยพยายามเต็มที่ (เช่น ในการบำเพ็ญภาวนาแล้วภาวนาอีกทุก ๆ วันของโยคาวจร) ก็มี

มรรคที่ยังเป็นโลกิยะ เป็นหลักแห่งการครองชีพให้ดำเนินไปจนกลายเป็นอริยมรรค อริยผล ซึ่งเป็นโลกุตตระ !

ที่มา การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาสภิกขุ หน้า ๗๓

ภาพ วันทำบุญอัฐิ-อังคารของแม่ ที่บ้านบวรรัตน์ เมื่อวันที่ ๒๔ กย.๕๙ อาสามาถ่ายให้โดยเล็ก เล้า แห่งโปรโฟโต้