บัญชาชีวิต

เริ่มจากการเป็นวิชาการชั้นปีให้เพื่อน ๆ แล้วเลยเถิดไปทำอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม บำเพ็ญประโยชน์และอาสาพัฒนา ประกอบกับเกิดเหตุการณ์อีกหลายอย่างที่ลงเอยด้วยเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ จนยกฐานะมาเป็น “ผู้รักชาติรักประชาธิปไตยและความเป็นธรรม” ของขบวนการนักศึกษาใน มช.ควบคู่กับการบุกเบิกกิจกรรมนักศึกษายุคใหม่ในสวนดอกและเชียงใหม่ ผ่านชมรมวรรณศิลป์ อภิปรายและโต้วาที ชมรมบำเพ็ญประโยชน์และอาสาพัฒนา โครงการพัฒนาอนามัยชนบท (พอช.) จนขอถอนตัวจากขบวนการเมื่อพบความแปลกแปร่งไม่น่าเชื่อมั่นวางใจได้ แต่ก็จำนนต้องรับสมัครและได้รับเลือกตั้งเป็นนายกสโมสรนักศึกษาแพทย์เชียงใหม่ในฐานะอิสระ

ก่อนที่จะจบมาเป็นแพทย์ตามหลักสูตร ๖ ปีด้วยเส้นยาแดง ๒.๐๐ พอดิบพอดี แถมไม่มีปริญญา วทบ.เป็นกรณีพิเศษได้ด้วย โดยระหว่างปิดภาคปี ๕ เลือกไปลองทำงานจริงที่ รพ.ปาย เพื่อทดสอบสมรรถนะว่าหากจะออกชนบทให้ได้ดี ปีสุดท้ายจะต้องเร่งรัดเรียนรู้อะไรอีกบ้าง

จากนั้นจึงเลือกไปเป็นแพทย์ฝึกหัดที่เมืองสุรินทร์เพื่อได้อยู่ใน รพ.ขนาดพอดี ๆ ใกล้พี่ ๆ แพทย์ชนบท แถมได้อยู่กับอีสานที่ว่ากันว่าน่าทำงานที่สุด กับยังจะได้เที่ยวก่อนกลับปักษ์ใต้ด้วย โดยได้รับการยกให้เป็นแพทย์ฝึกหัดดีเด่นประจำปีนั้นด้วย

เพื่อนที่นี่ ร่วมทุกข์สุขกันสุด ๆ แถมยังมีอาจารย์มาร่วมด้วย อาทิ อ.หมอเกษม วัฒนชัย ที่ยังตามกันมาจนถึงทุกวันนี้