บัญชาชีวิต

วันนี้ที่ตามสมมุติกันไว้...ว่าพระพุทธองค์ทรงเสด็จจากสวรรค์
หลังขึ้นไปจำพรรษาและโปรดพุทธมารดาที่บนโน้น
ท่านอาจารย์ระพี ที่แทนตนว่า "พ่อ" ต่อผมเสมอมา
ก็ผ่านอีกมิติแห่งชีวิต เมื่อวัย ๙๕ ตามสังขตธรรมของชีวิต

ชวนนึกถึงคุณตาขุนพันธรักษ์ราชเดช เมื่ออายุ ๑๐๐ กว่า ๆ
ผมถามท่านว่า "คุณตาครับ อายุขนาดนี้ อยู่ดีได้อย่างไร มีแต่หูตึง"
"กินให้น้อยที่สุดซิหมอ" คือคำตอบ
หลังจากนั้นหลายปี ท่านจึงป่วยจนผ่านพ้นมิติแห่งโลกนี้

นึกถึงคุณยายผ่องพรรณ ศรีวณิช ที่ทำคลอดและเลี้ยงต้อยพวกเราพี่น้องรวมทั้งผม
ตอนอายุ ๙๕ เมื่อพวกเรา แม่-น้าพาทำบญเลี้ยงวันเกิดให้
"ขอให้คุณยายอายุมั่นขวัญยืน อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกหลานาน ๆ"
"โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว แต่ก่อนก็สาธุ ๆ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว เหลือทน ไม่รู้จะเมื่อไหร่"
จากนั้นคุณยายก็ป่วยถึงต้องนอนที่แล้วค่อย ๆ ผ่านพ้นมิติในอีกราว ๆ ๕ ปีต่อมา

ครั้งนึกถึงแม่
แต่ก่อน พอพบ อ.ระพี กับคณแม่กัลยา
ก็ถามถึงแม่กับน้าพาเสมอ ๆ ฝากของต่าง ๆ ให้แก่กันตลอดมา
ตอนอายุ ๗๐ กว่า แม่ก็ป่วยนี่นั่นโน่น โดยเฉพาะโรคเลือดข้นที่น่าวิตกมาก
แต่เราก็ประกับประคองกันมากว่า ๒๐ ปี โดยแม่มีคุณภาพชีวิตที่ดีตลอดมา
แม้จะผ่านวิกฤติจวนเจียนต่อชีวิตมาถึง ๒ รอบใหญ่
แม่ไม่เคยบ่นบอกว่าพอแล้ว หรือว่าฝืนอยู่ 
แต่พยายามประคับกระคองเพื่อยู่กับพวกเรา เท่าที่จะเป็นไป
แม้กระทั่งวันเข้า รพ.ครั้งสุดท้าย แม่ยังเป็นคนบอกเองว่าให้พาไปได้แล้ว
จนถึงเวลาผ่านมิติของชีวิต ในวัย ๙๓

ผมเองเคยกะการตามนักเรียนน้อยว่า 
ในเมื่ออายุขัยของชายไทยที่เกิดปี ๒๕๐๐ คือ ๕๗ 
งั้นเราก็ตั้งเป้าไว้เท่านั้นแหละ พอแล้ว
ตอนนี้ แถมมา ๓ ปีแล้ว ก็ทำไปเรื่อย ๆ เท่าที่จะพอทำได้
ด้วยวิสัยว่า "พ้นแก่กาล-เกินกว่าเป้า" แล้วครับ
ไม่มีใครกำหนดอนาคตได้เที่ยงแท้ดอกครับ
ทำปัจจุบันก้นต่อไปนะครับ

สำหรับผมนั้น แย่มาก
จนป่านนี้ ยังไม่ได้ไปกราบคุณพ่อระพีเลยครับ
คนนั้นคนนี้ไปกัน นัดกัน แต่ไม่ได้จังหวะเสียที
ใครจะไปกันเมื่อไหร่ บอกด้วยนะครับ.

ส่วนท่าน อ.พุทธทาสนั้น ท่านปรารภว่า
ในฐานะตั้งปณิธานเป็นทาสพระพุทธองค์
ต้องทำตามพระพุทธองค์ให้จงได้ รวมทั้งเมื่ออายุ ๘๐
แล้วหลายคนทัดทานขอไว้
ท่านจึงบอกไว้ว่า เหนื่อย-ยาก-ลำบาก
แต่ในเมื่อขอไว้ว่ายังจะเป็นประโยชน์ ก็จะพยายามเท่าที่จะได้
โดยห้ามพาหอบสังขารหนีความตาย
ท้ายสุดก็ได้ที่ ๘๖ ครับ

๖ ตค.๖๐

http://www.thaipost.net/?q=node%2F36474