เพื่อแผ่นดินเกิด

ดร.เซี่ยงบอกว่า แม้จะพอรู้และอ่านมาบ้าง ก็ยังกังขาข้องใจ ในเมื่ออู่ทองอยู่ลึกเข้าไปจากทะเลตั้งไกล ?

แต่จากหลักฐานโบราณคดีต่าง ๆ ที่ได้พบเห็นตลอดระยะที่มานี้ชี้ชัดว่าเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ แล้วเขาก็บอกว่า เมื่อลองทบทวนถึงที่เมืองจีนเองในสมัยฮั่นโน้น ก็ไม่ได้มีเมืองท่าอยู่ที่ริมทะเลเลยสักแห่งเดียว ล้วนอยู่ลึกเข้าไปบนสายน้ำทั้งนั้น อาจจะด้วยหลายเหตุ เช่น ลมแรง พายุจัด ท่าไม่ปลอดภัยได้ เรือยังไม่ใหญ่พอ คนยังไม่ตั้งถิ่นฐานถึงทะเล ฯลฯ

ถึงตอนนี้ ดร.บริจิตต์ ก็บอกต่อว่า จริงด้วย แม้แฮมบวร์กที่เป็นอภิมหาเมืองท่ามาแต่โบราณ ตอนนี้ก็อยู่ลึกเข้าไปจากฝั่งทะเลตั้ง ๑๒๐ กม. มิได้ตั้งอยูที่ปากแม่น้ำอย่างที่รอตเตอร์ดามในตอนนี้ แล้ว ดร.ลิมจากฮานอยก็เอ่ยว่า จริงด้วย แต่ก่อนนั้น จีนต้องมาอาศัยเมืองท่าออกทะเลตามลำนำ้แดงทั้งนั้น

จากนั้น ตลอดทางกว่าชั่วโมงบนรถ ผมก็เลยชวนสนนากันตลอดทาง กับ ๒ คำถาม โดยมี ดร.เซอร์เจย์ ช่วยแปลเป็นอังกฤษแบบต่อเนื่องตลอดทาง ถามว่าทำได้ไง แกบอกว่าทำอย่างนี้ได้ ๖ ภาษา จีน ญี่ปุ่น เกาหลี เขมร รัสเซีย เตอร์กเมนิสถาน

คำถามแรก ถามเล่น ๆ ว่า คุณคิดอย่างไรที่เมืองไทยสอนเด็ก ๆ ว่าบรรพชนเราอยู่ที่เขาอัลไต แล้วถูกจีนรุกไล่ลงมาเรื่อย ๆ ในฐานะที่อยู่ในกว่างสี-จ้วง ที่กว่าครึ่งเป็นชาติพันธุ์พี่น้องไต ช่วยไขความให้หน่อย ?

คำถามหลัง ถามว่า ในเมื่อกลองสำริดที่เรียกกันว่าดองซอนนั้น พบมากและที่เก่าแก่กว่า กับยังใช้กันมาจนถึงทุกวันนี้ อยู่นเขตกว่างสี-จ้วง ทำไมไม่เลือกชื่ออื่นมาเรียกแทนบ้างเล่า ?

ตอบยาวมาก ขอไม่ตอบที่นี้นะครับ
หมอฐานิสร์ที่จับพลัดจับผลูตามไปด้วย 
บอกว่า น่าจะมาจากฤทธิเบียร์ 
ที่หมอแกซื้อมาเชียร์และชวนให้ช่วยแก.

๑๙ มีค.๖๐