เพื่อแผ่นดินเกิด

การอยู่นครรอบนี้ 
นอกจากได้ร่วมตอบแทนบ้านเกิดเรื่อง "หลาหน้าเมือง"
มีนักธุรกิจท่านหนึ่งเจอผมแล้วรีบบอกทันทีว่ารู้เรื่องนี้หรือยัง ? ได้ผู้รับจ้าง เซ็นสัญญากันแล้วด้วย
ผมก็ถามกลับว่า "ก็เป็นป่าอนุรักษ์มิใช่หรือครับ ?"
เรื่องนี้จำได้ว่าเมื่อตัวเองเป็นนายกสมาคมธุรกิจการท่องเที่ยวเมืองนคร ประมาณ ๓๐ ปีก่อนโน้น และหาดในเพลากำลังเริ่มทำท่าว่าจะบูม คนก็บุกซื้อหาที่กันจ้าละหวั่น แล้วก็ตามมาด้วยโครงการตัดถนนนี้ แล้วลงเอยว่าเป็นป่าอนุรักษ์ลุ่มน้ำชั้นอะไรก็ไม่รู้ มีฝูงกวางป่าอยู่ด้วย ทางสิชลทำได้ไปถึงเพียงหาดพลายดำ ทางขนอมโน้นก็มาสุดอยู่ที่โรงแรมราชาคีรี

"ได้รับอนุญาตแล้วครับ"
"งั้นคงซื้อหาค้าที่ดินกันสนุกใหญ่ซิครับ ?" ผมถาม

ก็ไม่ได้คำตอบอะไร ในขณะที่ผมเองก็ไม่ได้อยากรู้อะไรมากไปกว่านี้ อะไร ๆ มันก็เป็นไปอย่างนี้แทบทั้งนั้น อีกไม่นานแถวนั้นคงเกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่ไม่น้อย

ตะกี้นี้ กัปตันนกแอร์เอื้อเฟื้อ แถมฟ้าก็กรุณามาก
ผมก็เลยไปเห็นเป็นสังเวชนียธรรม
ตั้งแต่ขุนน้ำ-ท่างิ้ว-บางปู
ในถุ้ง-ท่าหลา-วลัยลักษณ์-ท่าสูง-บ่อนนท์-ท่าขึ้น
จนถึงที่ ๓ หัวเขาสำคัญ
สิชล - พลายดำ/ในเพลา - ขนอม

ต่อจากนี้เส้นทางสายนี้
น่าจะกลายเป็นอะไรอีกหลายอย่าง
ตามธรรมดา

๑ มิย.๖๐