เพื่อแผ่นดินเกิด

โดยตอนนั้น พบท่อนล่างรูปเคารพองค์หนึ่ง
สันนิษฐานว่าเป็นพระวิษณุ เพราะแถบนีมีพระพระวิษณุมาก

แต่ในภายหลัง ที่กรมศิลปากรเข้ามาขุดค้นตามคำขอขอบวลัยลักษณ์
ที่ฐานอิฐด้านใน ได้พบท่อนองค์ขึ้นไปถึงคอ
กับที่คูหาวิหารด้านหน้า พบเป็นเศียรพระโพธิสัตว์ ต่อกันได้เต็มองค์
จึงพอสรุปได้ว่า ณ ขณะหนึ่ง บริเวณนี้ เป็นที่สถิตย์ของรูปพระโพธิสัตว์มาก่อน

นอกนั้น ยังไม่ได้สรุปหรือสันนิษฐานอะไรอีก

ว่าตรงนี้คืออะไรแน่ และอายุประมาณไหนแน่
ตามรูปพระโพธิสัตว์ ว่ากันประมาณพุทธศตวรษที่ ๑๘
แต่ล่าสุด ม.วลัยลักษณ์ส่งอิฐวิเคราะห์ ค่าTL
ออกมาว่าราวพุทธศตวรรษที่ ๑๒๐๐ ปีมาแล้ว

แต่ที่แน่ ๆ ขึ้นทะเบียนไว้ตั้ง ๘๐ ไร่
ด้านหน้าที่เนินทางเข้ายาวเป็นร้อยเมตร
มีร่องน้ำขนาบ ๒ ข้าง
ด้านหน้ามีฐานอิฐอย่างเป็นซุ้มประตูทางเข้า
ที่มีกำแพงแก้วรอบบริเวณ

ด้านในมีฐานอิฐว่ามีโบราณสถานอยู่ ๔ หรือ ๕ แห่ง ผมไม่ทันจำ
หลังหน้าสุดดูแปลก ๆ แถมมีแท่นฐานศิลาเป็นฐานเสาแปลก ๆ
ต่อกับหลังสอง ที่มีช่องคูหา ที่พบร่างพระโพธิสัตว์ตอนบน
ตรงด้านหลังมีการสบต่อของแนวกำแพงอิฐแปลก ๆ

หากสนใจจริงต้องตามกันไปดูเองครับ
แต่ที่หลังสุดท้ายมีลวดบัวอกไก่แปลกอีก

ท่าน อ.ศรีศักรบอกว่า บริเวณนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน
หากเทียบกับที่โมคลานเข้าด้วยแล้ว
ถือเป็นมหานครใหญ่แห่งตามพรลิงค์
ก่อนศูนย์จะย้ายลงไปทางล่างที่พระเวียงและเมืองนครแน่นอน

เอาเป็นว่า ตุมปังในวลัยลักษณ์ ขณะนี้นั้น
เป็นพุทธสถานแห่งโพธิสัตว์ ณ ตามพรลิงค์มหานครครับ
ลองดูแผนที่ที่คุณ Walailak Songsiri ทำใส่ในบทความ
ในวารสารเมืองโบราณฉบับเมืองพระเวียงซิครับ

แล้วจู่ ๆ เมื่อเช้านี้ ท่าน อ.ศรีศักร
ก็โทรมาคุยกับพวกเราเรื่องนี้ทันที

๖ มีค.๖๓ ๒๐๓๓ น.
บ้านบวรรัตน์ ท่าวัง เมืองนคร